Rethinking transformation with tourism: The case of İzmir-Alaçatı

Abstract

Turizm, 1970'lerden bu yana, Türkiye'nin batı ve güney kıyılarındaki yerleşimler için bir gelişme stratejisi olarak merkezi hükümetler tarafından desteklenmektedir. Bu yerlerde, tarımsal üretimin turizmle yer değiştirmesi sadece toplumsal ve ekonomik ilişkilerin değil aynı zamanda mekânsal gelişiminde dönüşümüne yol açmıştır. Bu tez turizm politikalarının sosyo-ekonomik ve sosyo-mekânsal sonuçlarını ve İzmir-Alaçatı örneğinde yerel halkın bu süreçteki konumlarını araştırmaya yönelik bir çabadır. Bu çalışmada, araştırma alanıyla ilgili olarak gerekli bilgilerin elde edilmesinde, niteliksel veri toplama yöntemleri (derinlemesine görüşme, katılımcı gözlem vb.) kullanılmıştır. Çalışmanın bulguları göstermiştir ki, toplumsal uzamdaki konumları ve turizm alanındaki başarı ya da başarısızlıkları farklı sermaye türlerine sahipliklerine göre belirlenen yerel halk, yeni gelenler ve göçmen işçiler bu süreçten farklı şekillerde etkilenmişlerdir. Örneğin, yerel halkın çoğunluğu turizm alanında gerekli sermaye türlerinden yoksun olmaları ve tarihsel olarak inşa etmiş oldukları yatkınlıklar sistemleriyle(habitus) turizm alanı birbirine uymadığından bu sürecin kaybedenleri olmaktadırlar. Sonuç kısmında da, turizm konusunda kapsamlı bir yaklaşıma ihtiyaç olduğu ve farklı siyasa uygulamalarının kıyı alanlarına etkilerinin, yerel topluluklar için daha eşitlikçi gelişme stratejilerini gerçekleştirmesi amacıyla karar vericiler tarafından dikkate alınması vurgulanmıştır.

Tourism has been supported as a development strategy by central governments for the settlements mainly located in the western and southern coasts of Turkey since 1970s. The replacement of agricultural production with tourism was not only resulted in the transformation of social and economic relations but also spatial developments in these places. This thesis is an attempt to investigate socio-economic and socio-spatial consequences of tourism policies and the positions of local people in this process in the case of İzmir-Alaçatı. Qualitative data gathering methods (in-depth interviews, participant observations etc.) are used in this study in order to obtain necessary information about the research area. The findings of the study indicated that local people, new comers and migrant workers whose positions are determined according to their ownership of different forms of capital in social space which determine their success or failure in the tourism field have been influenced in different ways from this process. For instance, most of local people are the losers of this process as a result of lack necessary forms of capital in tourism field and mismatch between their historically constituted systems of dispositions (habitus) and tourism field. In the conclusion part, it is emphasized that there is the need for a comprehensive approach to tourism issue and the impacts of different policy implementations to the coastal areas should be taken into consideration by decision-makers in order to achieve more egalitarian development strategies for local communities.