A critical analysis of social dimension in sustainable development: A case study of Tepekışla dam and hepp in Tokat, Niksar

Abstract

Bu çalışma, Çevresel Etki Değerlendirme (ÇED) süreci içinde uygulanan sürdürülebilir kalkınma sosyal boyutuna bir eleştirel analiz yapmayı amaçlamaktadır. Sosyal boyutu, sosyal sorumluluk, yerel kaynak kullanımı, temel insan ihtiyaçları, katılım derecesi, eşitlik ve uygun teknoloji alt yapısı şeklindeki altı sosyal gösterge temelinde değerlendirilebilir.Bu kapsamda, Tepekışla Baraj ve Hidroelektrik Santral (Proje)'nin çalışmalarından etkilenecek dört köyde saha çalışması yapılmıştır. Çevresel ve sosyal etki değerlendirme çalışmaları sırasında proje sahipleri bu dört köyü de içine alacak şekilde bir Halkın Katılımı Toplantısı (HKT) gerçekleştirmişlerdir.Tez için hazırlanan saha çalışması sırasında, bu köylerden sadece HKT'ye katılmış köylüler ile 30 anket çalışması yürütülmüştür.Buna dair veriler incelendiğinde, çalışmanın en önemli bulgusu, ÇED Yönetmeliği'ne göre ÇED sürecine tabi olan enerji projelerinin çevresel etki bakımından incelenmekle birlikte, sosyal etki boyutunun yeterince ele alınmamış olması nedeniyle sosyal etki değerlendirmesi bakımından önemli eksiklikler taşıdığıdır. Kadınların katılımının desteklenmemesi, katılım sürecinin cinsiyet temelinde de eksik ve sorunlu yürütülmesine yol açmaktadır.Katılımcıların proje üzerindeki olumlu ya da olumsuz fikirleri genel olarak temel ihtiyaçları ve yerel kaynak kullanımı nedeniyle etkilenmektedir. Altyapının geliştirilmesi isteği pozitif fikir beyanında ilk sırada yer almaktadır. Buna ek olarak, iş imkanlarının artması ile gelirlerinin artması isteği projenin uygulanması için pozitif fikir ortamı yaratmaktadır. Diğer yandan, katılımcı anketleri incelendiğinde, benzer projelere ait deneyimlerin katılımcının mevcut proje üzerinde fikirlerini öneli ölçüde etkilemektedir. Bu etki o kadar büyük bir etmendir ki, bir önceki deneyimin olumsuz olması durumunda mevcut proje ile ilgili de direk olarak olumsuz düşünmelerine neden olmaktadır.

This study aims to make a critical analysis of the social dimension of sustainable development as implemented within the Environmental Impact Assessment (EIA) process. Social dimension can be assessed on the basis of six social indicators, which are social accountability, local self-reliance, basic human needs, degree of participation, equity, and appropriate technology. In this context, a field study is conducted in four villages which will be affected by the Tepekışla Dam and Hydroelectric Power Plant (Project). During the environmental and social impact assessment study, public participation meetings (PPM) were held by the project owners and those villages are included in this meeting. During the field study for thesis, 30 questionnaires were conducted with villagers who have participated in those PPMs.Analyses of the field data indicated that the assessment of the environmental dimension of sustainability according to the EIA By-Law has been fully fulfilled but social dimension is being avoided by the project owners during the assessment study of such energy projects. Participation of women in the current process of PPM is not encouraged in the social assessment process so that the respondents? opinions are not well representative in terms of gender participation.Mostly, social indicators like basic human needs and local self-reliance of stakeholders shape their positive or negative perceptions of the Project. Expectation of improvement of infrastructure after the project is implemented is the main reason for positive view in addition to improvements in creation of alternative sources of income and employment which also plays an important role for positive opinions. Moreover, it is observed that previous experience affects opinions on the Project very much that if the previous experience is negative then the current opinion for the Project is also directly negative.