Turkey`s changing discourses of strategy: A critical realist analysis

Abstract

Bu tez, Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana Türkiye'nin değişen güvenlik stratejisi söylemlerini analiz etmektedir. Klasik olarak analiz düzeyi yöntemi ile analiz edilen strateji kavramı, eleştirel gerçekçiliğin ontolojik derinlik kavramı ile ele alınmaktadır. Faile ait bir yetenek olarak tanımlanan strateji kavramı, fail ve yapının dinamik etkileşimi çerçevesinde analiz edilmekle kavramın tarihsel ve sosyolojik bir analizine ulaşmak amaçlanmaktadır. Böylece, stratejinin araçlar olarak tanımlanan materyal taraflarının lehine, failin göz ardı edilen veya unutulan stratejinin amaçlarını oluşturan edimsel ve düşünsel tarafları da diyalektik bir bakış açısıyla analizlere dahil edilmesi mümkün olabilecektir. Diğer bir ifadeyle, bu tez stratejinin evrimini, failin özgürleştirici stratejileri aşmaya çalıştığı yapının kısıtlayıcı etkilerini fail-yapı diyalektiği içerisine konumlandırmaktadır. Türk Dış Politikasında, fail stratejinin oluşturulması ve onun söyleme dökülmesinde tereddüt etmemiştir. Fakat strateji hakkında söylenen her zaman gerçeleşende sonuç olarak gerçekleştirilememiştir. Dolayısıyla bu tez, söylenen ile gerçekleşen arasındaki uyumsuzluğa bir açıklama bulma girişimindedir. Bu tez mevcut literatüre Türk Dış Politikasının eleştirel gerçekçi bir analizine, özellikle strateji ve stratejik söylem kavramlarını dahil ederek katkıda bulunmaktadır.

This dissertation analyzes Turkey's changing discourses of security strategy since the foundation of the Republic. The concept of strategy, which is classically analyzed through the level of analysis distinction, is handled through employing the ontological depth concept of critical realism. To reach an historical and sociological analysis, the concept of strategy, which is conceived as an agential attribute, is analyzed within the dynamic interaction of agent and structure. In this way, agential and ideational aspects of strategy, conceived as ends that was tended to be forgotten or neglected in favor of material aspects conceived as means, can be analyzed from a dialectical perspective. In other words, this dissertation incorporates the evolution of strategy within the dialectics of agent-structure in which agency intentionally strives to overcome the constraining effects of structure through emancipatory strategies. In Turkish Foreign Policy, agency showed no hesitancy to formulate strategies and represent them through discourses. However, what is spoken – discourses – about strategy could not always be realized in outcomes as what is actualized. This dissertation seeks an explanation to the source of incongruence between what is spoken and what is actualized. This dissertation contributes to the existing literature on critical realist analysis of Turkish Foreign Policy by incorporating the concept of strategy and strategic discourse within this framework.