A study on rural space, land and socio-agrarian structure in Ottoman Edi̇rne, 1613-1670

Abstract

Bu çalışma, 17. yüzyıl boyunca Osmanlı sultanlarının bizzat yaşamalarından ötürüciddi bir nüfus artışına ve mekansal büyümeye şahitlik eden, Osmanlı Edirne'sindekırsal mekan, toprak ve tarımsal yapıyı incelemektedir. Bu demografik ve mekansalgelişim, şehrin 17. yüzyıldaki durumunu daha iyi anlamamıza yardım edecek bazıgereksinimleri de beraberinde getirmiştir. Şehrin artan gereksinimleri, bir yandanşehrin kendi içinde organizasyonunu beraberinde getirirken, diğer yandan dahinterlandının yeni bir idari yapıya kavuşmasına yol açmıştır. Bu bağlamda, buçalışma şehrin kırsal hinterlandındaki organizasyonu ve onunla entegrasyonunuanlamayı amaçlamaktadır. Çalışma analizinde, kırsal kesime toprak ve topraktasarrufu üzerinden yoğunlaşacaktır.

This study analyzes the Edirne region in the late seventeenth century, during whichthe city of Edirne witnessed a fascinating spatial and demographic enlargement dueto the very fact that the Ottoman Sultans preferred to physically reside there. Thedemographic rise – and hence spatial dispersion of the city necessitated certainrequirements that are imperative for us to better comprehend the city's position in theseventeenth century. The increasing necessities of the city not only brought about theinternal organization of the city per se, but also gave way to a new administrativeorganization of its hinterland. In this regard, the present study aims at understandingthe city's role in the organization of and integration with its rural surroundings in theperiod under scrutiny. The latter is given prime importance through a method ofexclusive focus on land and landholding in the rural hinterland of the city of Edirne.