Proliferatif ve nonproliferatif glomerülopatilerde HIF-1 α, GLUT-2 ve VEGF ekspresyonlarının prognostik önemi

Abstract

Kronik böbrek hastalıklarında prognozu belirleyen en önemli histolojik parametreler interstisyel fibrozis, tübüler atrofi ve glomerüler sklerozdur. Bu parametrelerin fizyopatolojik temelini oluşturan enönemli faktörlerden biri ise hipoksidir. Bu nedenle bu çalışmada, hipoksi ile doğrudan ilişkisi olduğu bildirilen HIF-1α, VEGF ve GLUT-2 ekspresyonlarının tedaviye ve prognoza olan etkisini saptamayı amaçladık Yirmi dört FSGS, 34 MPGN ve 20 amiloidosis vakası olmak üzere toplam 78 hasta çalışmaya alınmıştır. Hastalar erken (ilk üç ay) vegeç (üç aydan sonra) dönemde tedaviye verdiklere cevaba ve ilk 12 ay içinde KBY'ne girip girmediklerine göre gruplandırılmışlardır. Tüm biyopsiler yeniden değerlendirilerek histolojik parametreler derecelendirilmiştir. Biyopsiler HIF-1α, VEGF, GLUT-2, ve CD68 antikorları ile boyanmış ve bunların ekspresyonları derecelendirilmiştir.. Erken dönemde sadece mezangial matriks artışı (p<0.001) tedaviyi olumsuz yönde etkilemektedir. Geç dönemde ise mezangail matriks artışına (p<0.05) ek olarak, glomerüler skleroz (p<0.05) ile birlikte tübüler atrofi (p<0.001), interstisyel inflamasyon (p<0.01) ve interstisyel fibrozisinde (p<0.001) tedaviyi olumsuz yönde etkilediği ve bir yıl içinde KBY gelişme riskini arttırdığı saptanmıştır. Tübüler HIF-1α (p<0.05) ve VEGF (p<0.001) artışı erken dönemde tedaviyi olumlu yönde, geç dönemde (p<0.001 ve p=0.01) ise olumsuz yönde etkileyerek ilk bir yıl içinde KBY gelişme riskini artırmaktadır. Glomerüler VEGFartışı ise erken dönemde (p<0.05) tedaviyi olumlu yönde etkilerken geç dönemde etkilememektedir. Đnterstisyel VEGF ve tübüler GLUT artışı erken dönemde tedaviyi etkilemezken geç dönemde tedaviyi olumsuz yönde etkilemekte (p=0.01 ve p<0.001) ve KBY gelişme riskini artırmaktadır. Đnterstisyel (p<0.001) ve PTK makrofaj (p<0.05) sayısındaki artış erken ve geç dönem tedaviyi olumsuz yönde etkilemekte ve KBY gelişme riskini artırmaktadır. Buna karşın PTK VEGF ekspresyonu arttıkça tedaviye cevab hem erken hem de geç dönemde olumluy yönde olup KBY gelişme riski azalmaktadır (p<0.001). Sonuç olarak erken dönemde HIF-1α , VEGF ve GLUT-2 ekspresyonlarının böbreği koruyucu etkisi olduğu, geç dönemde ise fibrosis gelişimine katkıda bulunduğu düşünülmüştür. Fibrosis gelişiminde anahtar rol oynayan hipoksi ve inflamasyonun bu growth faktörleri düzenleyen en önemli parametrelerolduğu ve bu nedenle kronik böbrek hastalığı tedavisi sırasında hastaların anemisinin mutlaka düzeltilmesi gerektiği saptandı.

In the progression of chronic kidney diseases, hipoksi is identified as main reason. In the light of this statement, we aimed to research the effects of HIF-1α, VEGF and GLUT-2 expressions, which are related to hipoksi, on treatments and prognosis.For the research, 78 patients has been collected which were consisted of 24 FSGS, 34 MPGN and 20 amiloidosis. Patients were categorized according to, the respond that they gave to the treatment in early(first three months), late(after three months) period and whether the patients go into the KBY in the first 12 months or not. HIF-1α, VEGF, and GLUT-2 immunohistochemical staining is performed to the kidney needle biopsies taken form the patients.In the early period, it was observed that tubuler HIF-1α (p<0.05) and rise in VEGF (p<0.001) affected the treatment positively, whereas in the late period (p<0.001 and p=0.01) affected the treatment negatively and escalated the KBY progression risk in first 12 months. Increase in glomeruler VEGF(p<0.05) affected the treatment positively however no significant effect was observed for the late period. Rise in Interstisyel VEGF and tubuler GLUT, had no significant effect on early period but had a adverse effect for late period(p=0.01 and p<0.001) and increase the risk of KBY progression. Increase in VEGF expression in the peritubuler capillary, resulted in positive effects both for early and late period and also cut down on the risk of KBY progression (p<0.001). As a result, it is observed that in the early period HIF-1α , VEGF and GLUT-2 expressions have a protective effect on the kidney.