Karaciğer yetmezlikli tavşanlarda farklı anestezi teknikleri için lidokain metabolizmasının karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmada karbon tetraklorür ile kronik karaciğer hasarı (KKH) oluşturulan tavşanlarda lokal infiltratif anestezi (İA) ve mandibular anestezilerden (MA) sonra oluşan serum lidokain konsantrasyonları araştırılmıştır. Bu amaçla 21 adet yeni Zelanda tavşanı kullanıldı. 12 hafta boyunca CCl4 uygulanan ve çalışma gruplarını oluşturan 1. grupta MA (KKH-MA) ve 2. grupta İA (KKH-İA); sağlıklı (S) tavşanlardan oluşan kontrol gruplarını oluşturan 3. grupta MA (S-MA) ve 4. grupta İA (S-İA) uygulandı. Tavşanlara lidokain HCl ile lokal anestezi yapıldı. Lokal anesteziden hemen önce ve anesteziden sonra 10. ve 30. dk.lar ile 1., 2., 6., 8. ve 24. saatlerde kan alındı ve anestezi etkinlik süreleri kaydedildi. Çalışma süresince serum alanin aminotransferaz (ALT), aspartat aminotransferaz (AST), gama-glutamil transferaz (GGT) enzimleri ve total/direkt biluribin düzeyleri takip edildi ve çalışma sonunda karaciğer örnekleri alındı. Serum lidokain düzeyleri gaz kromatografi-kütle spektrometre yöntemi kullanılarak ölçüldü. 12 hafta sonunda çalışma grubuna dahil edilen tavşanlarda KKH oluştu. 12. haftada ortalama serum ALT, AST ve GGT değerleri başlangıç değerlerine göre istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksek bulundu (p<0.05). Serum lidokain konsantrasyonları yalnızca 10., 30., 60. ve 120. dk.larda ölçülebilir düzeydeydi ve tüm gruplarda zamanla farklılık gösteriyordu (p<0.05). 10. dk.da KKH-İA ile S-İA'da ortalama serum lidokain konsantrasyonu KKH-MA ile S-MA'dan anlamlı düzeyde yüksek bulundu. 30 ve 60. ve 120. dk.larda en yüksek konsantrasyon KKH-İA'da izlendi (p<0.01). Anestezi etkinlik süreleri gruplar arasında istatistiksel olarak birbirinden farklı değildi (p>0.05). Sonuç olarak serum lidokain konsantrasyonu KKH'da artmaktadır. Bununla birlikte, sağlıklı ve KKH olan tavşanlarda İA'larla oluşan serum lidokain konsantrasyonları mandibular anestezilerden daha yüksektir.

This study was designed to investigate the serum lidocaine concentrations after local infiltration anesthesia (IA) and mandibular anesthesias (MA) in rabbits with carbon tetrachlorid induced chronic liver damage (CLD). For this purpose, 21 New Zealand rabbits were used. In the test group, CCl4 was administered for 12 weeks and in group 1, MA (CLD-MA), and in group 2, IA (CLD-IA) was performed. Healthy (H) rabbits were used as control groups, in group 3, MA (H-MA), and in group 4, IA (H-IA) was performed. Local anesthesia was performed with lidocaine HCl, and blood samples were taken immediately before, and at 10th and 30th minutes, and at 1st, 2nd, 6th, 8th and 24th hours after the injection. Duration of anesthetic effect was recorded. Serum alanine aminotransferase (ALT), aspartate aminotransferase (AST), gama-glutamyl transferase (GGT) and total/direkt bilirubin levels were analyzed during the study, and liver samples were taken at the end of the study. Serum lidocaine concentrations were measured by using gas chromatography-mass spectrometry. At 12th week CLD occured in the test group, and mean serum ALT, AST and GGT values were significantly higher than the initial values (p<0.05). Serum lidocaine concentration was detectable in the 10th, 30th, 60th, and 120th minutes, and showed difference with time (p<0.05). At 10th minute, mean serum lidocaine concentration in CLD-IA and H-IA was higher than in CLD-MA and in H-MA. At the 30th, 60th and 120th minutes, highest concentrations were seen in CLD-IA (p<0.01). Duration of anesthetic effect was not statically different between groups (p>0.05). In conclusion, serum lidocaine concentration increases in CLD. Besides, serum lidocaine concentration after IA in the mandibular anterior region is higher than it is after mandibular anesthesia.