Dayanıklılık sporcularının performansına PPAR-Alfa ve PPARGC1A gen polimorfizmlerinin etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada PPAR-? geni intron 7 G/C ve PPARGC1A geni Gly482Serpolimorfizmlerinin, elit düzeydeki dayanıklılık sporcularının aerobik performansına etkisiniincelemeyi amaçladık.Materyal ve Metot: 60 elit dayanıklılık sporcusu ve 110 sedanter gönüllü kontrol üzerindeçalışıldı. Sporcu ve sedanter kontrol gruplarının aerobik performansı maksimum oksijentüketim kapasitesi (VO2max) ile belirlendi. Periferik kandan GeneJet Genomik DNAPürifikasyon kiti kullanılarak sporcu ve sedanterlerin DNA?ları elde edildi. PPAR-? intron 7 G/C ve PPARGC1A Gly482Ser polimorfizmleri PCR-RFLP yöntemleri uygulanarakgenotiplendi. Sonuçlar Ki-kare analizi ve korelasyon yapılarak değerlendirildi.Bulgular: Sporcuların yaş ortalaması 21,38±2,83 (18-29) yıl ve sedanterlerin yaş ortalaması25,92±4,88 (18-35) yıldı. Sporcuların VO2max ortalaması 42,14±7,6 ml/kg/dk iken,sedanterlerin VO2max ortalaması 34,33±5,43 ml/kg/dk bulundu. PPAR-? intron 7 G/C vePPARGC1A Gly482Ser genotipleri sporcu ve sedanter grubunda karşılaştırıldığında genotipdağılımları (p=0,006, p<0,001) ve alel sıklıkları (p<0,001, p<0,001) bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptandı. Ayrıca grupların aerobik performans değerlendirmesi sonucunda test parametreleri olan hız, süre ve VO2max değerleri bakımından sporcu ve kontrol gruplarının PPAR-? ve PPARGC1A genotip dağılımları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar saptandı (p<0,001).Sonuç: Türkiye?de ilk kez yapılan bu çalışma neticesinde PPAR-? intron 7 G/C vePPARGC1A Gly482Ser gen polimorfizmlerinin sporcularda aerobik performansı önemliderecede etkilediği saptanmıştır.Anahtar Kelimeler: aerobik performans; dayanıklılık sporcusu; peroksizom; polimorfizm

Aim: The purpose of this study was to investigate the effect of PPAR-? intron 7 G/C andPPARGC1A gene Gly482Ser polymorphisms on elite level endurance athletes aerobicperformance.Material and Method: This study was carried out on 170 inviduals (60 elite level enduranceathletes and 110 sedentary controls). Aerobic performance of athletes and sedentary controlgroups are defined by maximal oxygen uptake capacity. DNA was extracted from peripheralblood using GeneJet Genomic DNA Purification kit. Genotyping of the PPAR-? intron 7 G/Cand PPARGC1A Gly482Ser polymorphisms was performed using PCR-RFLP methods, andsatistical evaluations were carried out using SPSS 15.0.Results: Mean age of athletes were 21.38±2.83 (18-29) and control mean age were25.92±4.88 (18-35). Mean maximal oxygen consumption of athletes were 42.14±7.6ml/kg/min and controls were 34.33±5.43 ml/kg/min. We found significant differencesbetween the athlete and control groups with respect to both PPAR-? and PPARGC1Agenotype distributions (p=0.006, p<0.001, respectively) and allele frequencies (p<0.001,p<0.001, respectively). Additionally, when we examined PPAR-? and PPARGC1A genotypedistributions according to the aerobic performance test parameters, we observed a statistically significant assoc ation between velocity, time and maximal oxygen consumption and PPAR-? and PPARGC1A genotypes (p<0.001).Conclusion: This is the first study in Turkey examined PPAR-? intron 7 G/C andPPARGC1A Gly482Ser gene polymorphisms in elite level endurance athletes. Our resultssuggest that PPAR-? and PPARGC1A genes have strong effect on aerobic performance of elitlevel athletes.Keywords: aerobic performance; endurance athletes; peroxisome; polymorphism