Farklı ısınma yöntemlerinin esnekliğe, sıçramaya ve dengeye etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı üç farklı ısınma yönteminin sıçrama, esneklik ve dengeye etkisini araştırmaktır.Materyal ve Metod: Bu çalışmaya Ondokuz Mayıs Üniversitesi Yaşar Doğu Spor Bilimleri Fakültesinde okuyan yaş ortalaması 22,002,00 yıl, vücut ağırlığı 75,149,98 kg, boy 178,148,08 cm olan 28 erkek öğrenci denek olarak katılmıştır. Deneklere 24 saat arayla üç farklı ısınma yöntemi uygulanmıştır. Bu üç farklı ısınma yöntemi statik ısınma, dinamik ısınma ve sadece ısınma koşusundan oluşmaktadır. Araştırma grubu her ısınma uygulamasından 4dk sonra sıçrama, esneklik, statik ve dinamik denge testine tabi tutulmuştur. Verilerin analizi için, tekrarlayan ölçümlerde varyans analizi ve ikili karşılaştırmalarda bonferroni testi kullanılmıştır.Bulgular: Verilerin analizi sonucunda, statik ısınma sonrası ölçülen esneklik değerlerinin, dinamik ısınma ve jogging ısınmaya göre daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (p<0,01). Sıçrama değerleri incelendiğinde, statik ısınma sonrası değerlerin jogging ısınma sonrası değerlerden istatistiksel olarak daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (p<0,05). Dinamik denge ölçümlerinde ise ısınma yöntemleri arasında, ortalama denge hatası parametresi dışında, istatistiksel anlamda farklılık bulunamamıştır (p>0,05). Çift ayak gözler açık pozisyonda statik denge sonuçları incelendiğinde dinamik ve statik ısınma sonrası değerlerin jogging ısınma sonrası değerlerden daha iyi olduğu görülmüştür. Çift ayak gözler kapalı statik denge ve sağ ayak statik denge parametreleri incelendiğinde 3 farklı ısınma yöntemi arasında istatistiksel anlamda fark bulunmamıştır (p>0,05). Sonuç: Statik ısınma sonrasında esneklik değerlerinin dinamik ve jogging ısınmaya göre daha yüksek olduğu görülmüştür. Sıçrama performansını ise statik ısınmanın jogging ısınmaya göre daha fazla arttırdığı tespit edilmiştir. Jogging ısınma sonrası denge değerlerinin statik ve dinamik ısınmaya göre daha kötü çıktığı görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Dinamik ısınma; denge; esneklik; statik ısınma; sıçrama,

Aim: The aim of this study is to investigate the effect of three different warm-up methods on flexibility, jumping and balance.Materials and Methods: Twenty-seven male students (mean age 22.002.00 years; body weight 75.149.98 kg; and height 178.148.08 cm) from Ondokuz Mayıs University, Yaşar Doğu Faculty of Sport Sciences were enrolled in the study. Three different warm-up methods including static warm-up, dynamic warm-up and jogging warm-up were applied to the subjects at 24 hours intervals. Study group was subjected to jumping, flexibility and static and dynamic balance tests 4 minutes after each warm-up application. Repeated measures analysis of variance and Bonferroni method were used for the analysis of the data and pairwise comparisons respectively.Results: Data analysis showed that elasticity values measured after static warm-up were higher than those obtained after dynamic warm-up and jogging (p<0.01). Jumping values after static warm-up were found to be significantly higher than those obtained after jogging (p<0.05). In dynamic balance measurement, no statistically significant difference was observed between warm-up methods except for average balance error parameter (p>0.05). When static balance (bipedal and eyes open) results were analyzed, it was observed that values after static and dynamic warm-up were better than those obtained after jogging. On the other hand, analysis of static balance parameters (bipedal, close eyes and unipedal) revealed no statistically significant difference between three warm-up methods (p>0.05).Conclusion: Flexibility values after static warm-up were found to be higher than those obtained after dynamic and jogging warm-up. Static warm-up was found to cause greater increase in jumping performance in comparison with jogging. Balance values after jogging were worse than those obtained after static and dynamic warm-up.Keywords: Balance; dynamic warm-up; flexibility; jump; Static warm-up