Kontrast madde nefropatisinin engellenmesinde karvedilol ve metoprolol tedavilerinin karşılaştırılması

Abstract

Kontrast madde nefropatisi (KMN), kontrast madde uygulanması sonrası ortaya çıkan sık görülen, ciddi bir komplikasyondur. Kontrast madde nefropatisinin patogenezi net anlaşılamamakla birlikte kontrast ajana bağlı gelişen renal hemodinamide bozulma ve gelişen oksidatif stres, renal tübüler hasar, medullar kan akımının vazokonstriksiyona bağlı azalması, temel nedenler olarak tanımlanmıştır. Kardiyoloji pratiğinde sıklıkla kullanılan karvedilol 3. kuşak bir beta blokördür. Karvedilolun vazodilatör, antioksidan, etkileri de bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı koroner anjiografi (KAG) yapılan hastalarda karvedilol ve ikinci kuşak beta blokör olan metoprolol tedavilerinin KMN gelişimine etkisini prospektif olarak araştırmaktır. Çalışmada birinci son nokta her iki gruptaki hastalarda da KMN gelişimidir. Đkinci son noktalar ise; a-) Đşlem sonrası BUN, kreatinin, glomerül filtrasyon hızı (GFH) ve sistatin C değerlerinin değişimi b-) Đşlem sonrası serum oksidan ve antioksidan madde miktarlarının değişimi c-) KMN gelişimi üzerine etkili faktörlerin incelenmesi d-) KMN gelişimi açısında yüksek riskli olan diyabetik, 75 yaş ve üzeri veya GFH değeri 60ml/dk/1,73m² altında olan hastalarda KMN gelişimi, serum oksidan ve antioksidan madde miktarlarının incelenmesidir. Çalışma prospektif olarak planlanmıştır. Karvedilol kullanan ve KAG planlanan 100 hasta 1.gruba alınırken, metoprolol kullanan ve KAG planlanan 100 hasta 2. gruba dahil edilmiştir. Hastalardan işlem öncesi ve KAG sonrası 48.saat kan alınarak serum kreatinin, malon dialdehit (MDA), total antioksidan kapasite (TAOK) ve sistatin C düzeylerine bakılmıştır. Cockcroft-Gault formülü ile GFH hesaplanarak kaydedilmiştir. Serum kreatinin değerinde >0,5 mg/dL veya bazal değere göre >%25 artış KMN olarak tanımlanmıştır. Çalışmamızda birinci son nokta olan KMN gelişimi karvedilol grubunda metoprolol grubuna göre anlamlı olarak daha düşüktür (%7'ye karşı %22 p=0,003). Đkinci son nokta volan işlem sonrası serum BUN, kreatinin değeri metoprolol grubunda daha yüksek iken (sırasıyla p=0,001 ve p=0,01), GFH ve sistatin C değerleri farklı değildir (p=0,08 ve p=0,2). Delta sistatin C değeri karvedilol grubunda anlamlı derecede düşük görülmüştür (p=0,01). Đşlem sonrası serum TAOK düzeyi karvedilol grubunda yüksek iken, MDA seviyesi metoprolol grubunda yüksektir (p=0,001 ve p=0,004). Đşlem sırasında kullanılan kontrast madde miktarı, hidrasyon miktarı, bazal GFH değeri, bazal kreatinin değeri ve diyabet KMN gelişimine etkili faktörler olarak bulunmuştur (sırasıyla p<0,001, p=0,017, p=0,018, p=0,023 ve p=0,04). Diyabeti olan ve karvedilol kullanan hastalarda metoprolol kullananlara göre KMN gelişimi daha azdır (%6,9'a karşı, %38, p=0,001). Bu grupta ∆sistatin C ve ∆MDA değerleri karvedilol grubunda daha düşük iken (p=0,017, p=0,003) ∆TAOK iki grup arasında farklı saptanmamıştır (p=0,15). Bazal GFH değeri düşük olan hastalar veya yaşlı hastalarda iki grup arasında KMN gelişimi, ∆sistatin C, ∆TAOK ve ∆MDA değerleri bakımından farklılık saptanmamıştır. Karvedilol metoprolola göre kontrast sonrası renal fonksiyonların korunmasında daha etkili bir ilaç olabilir.

Contrast agent related nephropathy is a serious complication occurring after application of contrast agent. Pathogenesis is not well understood but the possible mechanisms are impairment in renal blood flow, oxidative stres related with contrast agent, renal tubular damage and decrease in medullary blood flow due to vasoconstriction. Carvedilol is a third generation beta-blocker commonly used in clinical practice. It has vasodilatory and antioxidant effects. We aimed to search the role of a third generation betablocker carvedilol versus a second generation beta blocker metoprolol in prophylaxis of contrast related acute renal injury in patients undergoing coronary angiography. In this study was designed as a prospectively. First group consisted of 100 patients taking carvedilol and in the second group 100 patients taking metoprolol were included. The primary end-point was the incidance of contrast media related nephropathy in both groups. Secondary end-points were changes in BUN, creatinin, glomerular filtration rate, cystatinC levels, serum oxidant and antioxidant media levels, and factors related with the development of contrast media related nephropathy. Also the incidance of contrast media related nephropathy, levels of serum oxidant and antioxidant media in patients with high risk for developing contrast nephropaty were evaluated (diabetics, advanced age [>75 y], and low glomerular filtration rate [<60 ml/min/1,73 m²]). Serum samples were drawn before coronary angiography and 48 hours after coronary angiography. Serum creatinin, malone dialdehyde, total antioxidan capacity and cystatin-C levels were evaluated before and after angiography. We calculated glomerular filtration rate with Cockcrof-Gault formula. More than 0,5 mg/dl increase or more than %25 increase in creatinin levels compared to basal levels was accepted as contrast media related nephropathy. The primary end-point was significantly lower in carvedilol group than metoprolol group. (%7 vs. %22, p=0.003). When secondary end-points were considered post-procedural serum BUN and creatinin levels were higher in metoprolol group (p values were 0.001 and vii0.01 consecutively) but there were no statistical differences in glomerular filtration rate and cystatin-c levels (p values were 0.08 and 0.2, consecutively). Delta cystatin-C value was found statistically lower in carvedilol group (p=0.01). Post-procedural TAOK level was higher in carvedilol group however nevertheless post-procedural MDA level was higher in metoprolol group (p values 0.001 and 0.004 consecutively). Contrast agent amount used in procedure, hidration, basal GFR, basal creatinin value and diabetes mellitus were accepted as confounding factors related with contrast media nephropathy (p values were <0.001, 0.017, 0.018, 0.023, 0.048 consecutively). Contrast related nephropathy was seen lower in diabetic patients taking carvedilol than those taking metoprolol (%6,9 vs %38, p=0.001). In this subgroup of diabetic patients, ∆cystatin-c and ∆MDA values were lower in carvedilol group (p values were 0.017 and 0.003). There were no differences in ∆TAOK levels between two groups (p=0.15). In patients who have low basal glomerular filtration rate and advanced age patients, no differences in contrast related nephropathy were detected. In conclusion; carvedilol seems to be more effective than metoprolol for protecting renal functions in exposed to taking contrast agent.