Çocuk hastaların böbrek ve üreter taşları tedavisinde beden dışı şok dalgaları ile taş kırma başarısını etkileyen faktörler

Abstract

İlk olarak 1986 yılında, çocuk taş hastalarının tedavisinde beden dışı şok dalgaları ile taş kırma (Shock wave lithotripsy, SWL) yönteminin başarılı bir şekilde kullanılması ile ilgili rapor yayımlanmıştır. Bunu takiben geniş serilerde yetişkinlerle karşılaştırılabilir oranlarda komplikasyon, güvenilirlik ve taşsızlık oranları rapor edilmiştir. Düşük komplikasyon oranları olması nedeniyle SWL, çocuk hastalarda birçok durumda ilk basamak tedavi olarak kabul edilmektedir. SWL ile tedavi edilen çocuk hastalarda taşsızlık oranı erişkinlere oranla daha fazladır.Biz çalışmamızda, böbrek ve üreter taşı olan çocuk hastaların, üçüncü kuşak elektromanyetik SWL cihazı ile tedavisinde taş kırma başarısını etkileyen faktörleri araştırmak istedik. Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne bağlı iki merkezde 2003 ile 2014 yılları arasında Siemens Lithostar Modularis Uro-Plus (Siemens Medical Systems, Erlangen, Almanya) ile tedavi edilen 466 hastanın bilgileri retrospektif olarak incelendi. Çalışmaya dahil edilen 466 hastanın, 507 renoüreteral ünitesindeki taşlar kırılmıştı. Tüm hastaların öyküsü incelenerek, fizik muayene bulguları, idrar kültürü, serum kreatinin ve kan üre azotu (BUN) tetkiki sonuçları incelendi. İntravenöz piyelografi, ultrasonografi veya opaksız bilgisayarlı tomografi tetkiki taş tanısı, yeri, taş yükü ve hidronefroz varlığı veya derecesi için inelenerek, bilgileri not edildi. Anatomik anomalisi ve staghorn taşı olan hastalar çalışmaya dahil edilmedi.Sonuç olarak SWL ile tedavi edilen çocuk hastalarda toplam başarı oranı %86.2 idi. Taş yükü ve hidronefroz varlığının taş kırma başarısı ile yakın ilişkili olduğunu belirledik. Taş lokalizasyonunun, hastanın cinsiyetinin, yaşının, taş kırma sırasında kullanılan enerji miktarının, taşın opasitesinin, double J stent (DJS) bulunmasının ve nefrostomi kateteri bulunmasının taş kırma başarısını etkilemediğini tespit ettik.

Factors Affecting Success of Shockwave Lithotripsy of Kidney and Ureteral Stones in the Paediatric PopulationThe success of Extracorporeal Shock Wave Lithotripsy (SWL) in children with renal stone disease was first reported in 1986. Following this, many studies have been conducted on a broad series of children evaluating the complications, safety and stone-free status rates of this method. SWL is accepted as the first-line treatment in children due to its lower complication rates and stone-free rates of children treated with SWL are higher than adults. The aim of this study is to evaluate the factors that affect the success of the third generation electromagnetic SWL method in the treatment of children with renal and ureteral stones.Data of 466 patients treated with Siemens Lithostar Modularis Uro-Plus (Siemens Medical Systems, Erlangen, Germany) in two different centers of Baskent University Health System between 2003 and 2014 were analyzed retrospectively. Five hundred and seven renoureteral units of 466 patients had been treated. Patient data included; a detailed medical history and physical examination; urinary culture, serum levels of creatinine and blood urea nitrogen workup for every case. Intravenous pyelography, ultrasonography or non-contrast computed tomography were used to determine stone localization, stone burden, and the presence and degree of hydronephrosis. Patients with anatomic abnormalities and staghorn stones were excluded from the study.The overall success rate of SWL in children was founded to be 86.2%. Stone burden, presence and degree of hydronephrosis did have an impact on the success rate; while stone localization, gender, age, amount of energy used in sessions, stone density, presence of double J stent and nephrostomy had no effect.