Camide ibadet edenlerde dindarlık, yaşam doyumu ve kimlik yönelimleri

Abstract

Bu araştırmanın amacı ibadet amacıyla camiye giden bireylerin dindarlık düzeyleri ile yaşam doyumu düzeyleri ve kimlik yönelimleri (bireysel, toplumsal ve kolektif kimlik yönelimi) arasındaki ilişkilerin incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda değişkenler arası ilişkiler incelenecek, sosyo-demografik değişkenler temelinde oluşturulan gruplar arasında farklılık olup olmadığı araştırılacaktır.Araştırmanın örneklemini, 2018 yılı Ocak ayında İstanbul ili Fatih, Eyüpsultan, Bayrampaşa, Bakırköy, Zeytinburnu ve Silivri İlçelerinde faaliyet gösteren camilere ibadet yapmaya gelen 122 kişi oluşturmaktadır. Veri toplama araçları olarak araştırmacı tarafından hazırlanan kişisel bilgi formu, Uysal (1995) tarafından geliştirilen `İslami Dindarlık Ölçeği`, Diener ve arkadaşları (1985) tarafından geliştirilen Türkçe'ye uyarlaması Dağlı ve Baysal (2016) tarafından yapılan `Yaşam Doyumu Ölçeği` ve Cheek ve Briggs (1982) tarafından geliştirilen Türkçe'ye uyarlaması Coşkun (2004) tarafından gerçekleştirilen `Kimlik Ölçeği` kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS 21.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Verilere parametrik istatistiksel analizler uygulanmıştır.Araştırmanın bulgularına göre iç güdümlü dindarlık ile kişisel kimlik, toplumsal kimlik ve yaşam doyumu düzeyi arasında pozitif ve anlamlı, dış güdümlü dindarlık ile toplumsal kimlik arasında pozitif ve anlamlı bir ilişki vardır. Kişisel kimlik ile yaşam doyumu arasında da olumlu ilişki bulunmuştur. Diğer bulgulara göre; dış güdümlü dindarlık düzeyi yaşa, eğitim düzeyine, anne ve baba eğitim düzeyine, kardeş sayısına, doğum sırasına bağlı olarak, iç güdümlü dindarlık düzeyi ise eğitim düzeyi ve anne eğitim düzeyine bağlı olarak farklılaşmaktadır. Bireylerin dindarlık düzeyinin yordanmasında kimlik düzeyinin pozitif katkısı; oruç tutumunun ise negatif yönde katkısı vardır. Araştırmadan elde edilen bulgular ilgili yazın çerçevesinde tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.

The aim of this research is to examine the relationships between the levels of religiosity and the level of life satisfaction and identity orientations (individual, social and collective identity orientation) of individuals who go to mosque for worship purposes. For this purpose, interrelationships between variables will be examined and it will be investigated whether there is any difference between groups based on socio-demographic variables.The sample of the research is composed of 122 people who have been working in the province of Fatih, Eyüpsultan, Bayrampaşa, Bakırköy, Zeytinburnu and Silivri provinces in Istanbul in January 2018. The personal information form prepared by the researcher as data collection tools was developed by Uysal (1995), `Religiosity Scale`, developed by Diener and his friends. (1985), `Life Satisfaction Scale` and Cheek by Dağlı and Baysal (2016) The adaptation of Turkish developed by Briggs (1982) was conducted by Coşkun (2004) using the `Identity Scale`. The data obtained in the study were analyzed using the SPSS 21.0 program. Parametric statistical analyzes were applied to the data.According to the findings of the research, there is a positive and meaningful relationship between internal guided religiosity and personal identity, social identity and life satisfaction level positively and meaningfully, between external guided religiosity and social identity. There is also a positive relationship between personal identity and life satisfaction. According to other findings; the level of external guided piety varies according to age, education level, education level of mother and father, number of siblings. Depending on the order of birth, and internal guided religiosity depends on education level and mother education level. Positive contribution of the level of identity to the predictions of the level of religiosity of individuals; while fasting is negative.Findings obtained from the research were discussed and suggested in the related literature.