Kadınların sosyal sorun çözme becerilerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi: İstanbul ili örneği

Abstract

Bu çalışmada, kadınların çeşitli değişkenler ile sosyal sorun çözme becerileri düzeyleri arasındaki ilişki incelenmiştir. Çalışma gönüllü katılım sağlayan, İstanbul il sınırları içerisinde yaşayan, 18 yaş üstü 406 kadının anket doldurması ile gerçekleştirilmiştir. Anket soruları; Türkçe geçerlik ve güvenirliği Duyan ve Gelbal (2008) tarafından yapılan, Sosyal Sorun Çözme Envanteri ve kadınların sosyo- demografik durumlarının, ekonomik düzeylerinin, iş yaşamlarının, aile ve sosyal yaşamındaki etki ve durumlarının belirlenmesi için oluşturulan kişisel bilgi formundan meydana gelmiştir.Araştırmanın amaçlarına uygun olarak, araştırmaya katılan kadınların kişisel bilgileri ve görüşlerini betimlemek için frekans (f) ve yüzde (%) hesaplamaları yapılmıştır. Veri setine normallik testi yapılmış ve grubun normal dağılmadığı tespit edilmiştir. Görüşleri betimlemek için alt gruplara Kruskal Wallis H Testi uygulanmış ve sonuçları tablo haline getirilip, yorumlanmıştır. Çalışmaya katılan kadınların envanterden almış oldukları puanlara göre sorun yönelimi başarılarının % 71,6 ve sorun çözme becerisi başarılarının %74,4 olduğu saptanmıştır.Araştırmaya katılan kadınların, medeni durum değişkenine göre istatiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Çalışma değişkenine göre; çalışmayan kadınların sorun çözme becerileri, çözüm alt boyutu haricindeki tüm alt boyutlarda ve soruna yönelim boyutunda çalışanlara göre daha düşük olduğu görülmüştür.Ebeveynleriyle yaşayan kadınların, yalnız yaşayan ve eş ve /veya çocuklarıyla yaşayan kadınlara göre sorun yönelimi becerilerinin daha düşük olduğu; eğitim değişkeninde eğitim seviyesi yükseldikçe, sorun yönelim becerisi ve sorun çözme becerisinin arttığı bulunmuştur. Ayrıca yaşlarının, çocuk sahibi olma durumlarının, yaşamlarının büyük bölümünü geçirdikleri yerin, gelir durumlarının, yardım istedikleri kişilerin sosyal sorun çözme becerileri üzerindeki etkisi istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur.

This study examines the relation between various variables of women and levels of their social problem solving skills. The population of the research consists of 406 adult women, who participated voluntary, living in Istanbul and the data was collected by means of survey. `Social Problem Solving Inventory` which was adapted to Turkish by Duyan and Gelbal (2008) and `Personal Information Form` which was created to determine women's socio-demographic characteristics, economic levels, working status and social influences in their family and social lives.In accordance with the aims of the research, frequency and percent calculations were done to describe personal information and opinions of the women who participated in this research. Normal distribution test was executed to the data set and it was determined that the group was found not to be normally distributed. To describe opinions, `Kruskal Wallis H Test` was used to the subgroups and the results were tabulated and interpreted.According to the women's inventory scores, it is determined that their problem orientation performance is 71,6% and problem solving skill performance is 74,4%.A significant difference was not found according to the women's marital status variable. In working status variable, non-working women's scores in all sub-dimensions of problem solving skills except solution implementation and in dimension of problem orientation were found less than working women.Women living with their parents were found that they have less problem solving skills than women living alone and women living with their partners/children.In education variable, it was determined as the level of education increases, problem orientation skills and problem solving skills increase.Furthermore, statistical significance of the effects of child ownership, living place, income and social support mechanisms on social problem solving skills were determined.