Çatışma çözme psikoeğitim programının ortaokul öğrencilerinin, çatışma çözüm becerileri, sürekli öfke ve öfke ifade tarzları üzerindeki etkisi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, ergenlere uygulanan çatışma çözme psiko-eğitim programının, çatışma çözme becerileri, sürekli öfke ve öfke tarzları üzerindeki etkisini incelemektir.Bu araştırma Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı bir ortaokulda 2015-2016 eğitim-öğretim yılında yapılmıştır. Deney grubunda 12, kontrol grubunda da 12 öğrenci bulunmaktadır. Araştırma kapsamında deney grubundaki öğrencilere haftada 2 saat olmak üzere 5 hafta süresince çatışma çözme psiko-eğitim programı uygulanmıştır. Kontrol grubunda yer alan öğrencilere ise herhangi bir eğitim verilmemiştir.Araştırmada veri toplama aracı olarak, Sarı (2005) tarafından geliştirilen ''Çatışma Çözüm Becerileri Ölçeği'' ve Özer (1994) tarafından Türkçeye uyarlanan ''Sürekli Öfke ve Öfke Tarz Ölçeği'' kullanılmıştır. Deney ve kontrol grubunun ön test ve son testleri arasında anlamlı fark olup olmadığı Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi ile deney ve kontrol grubu puanları arasındaki farkın anlamlılığı için Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Çatışma çözme psiko-eğitiminin deney ve kontrol grubunun çatışma çözme becerileri, öfke ve öfke ifade tarzları ön test-son test fark puanlarına yönelik yapılan analizler sonucunda çatışma çözme becerilerinin, bütünleşme, hükmetme ve uyma alt boyutlarında; sürekli öfke, içe yönelik öfke, dışa yönelik öfke ve öfke kontrol alt boyutlarında deney grubu lehine anlamlı farklılık olduğu tespit edilmiştir. Bu bulgulara göre; ergenlere uygulanan çatışma çözme psiko-eğitim programının ergenlerin bütünleşme ve uyma puanlarını artırmada; hükmetme puanlarını düşürmede etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca çatışma çözme psiko-eğitim programı uygulanan ergenlerin sürekli öfke düzeylerini, içe yönelik öfke tarzı ve dışa yönelik öfke tarzı puanlarını düşürmede; öfke kontrol puanlarını ise artırmada etkili olduğu sonucuna varılmıştır.

The main objective of this study is to examine the effects of psychoeducation program for conflict resolution for teenagers, on conflict resolution skills, perpetual anger and anger styles.This research has been conducted in a middle school governed by the Ministry of National Education during the educational year of 2015-2016. Both the experimental and the control group consist of 12 students. The psychoeducational program for conflict resolution has been applied to the students in the experimental group for 5 weeks, for 2 hours each week. No training has been provided for the students in the control group.In the study, the `Scale for Conflict Resolution Skills` developed by Sarı (2005) and the `Scale for Perpetual Anger and Anger Styles` adapted to Turkish by Özer (1994) have been used. The Wilcoxon Signed Rank Test has been used to determine if there is a significant difference between the pre- and the post-tests of the experimental and control groups, and to determine the significance of the difference between the scores of the experimental and control groups, the Mann Whitney U Test has been used. According to the results of the analyses of the differences between the pre- and post-test scores for conflict resolution skills and anger and anger styles of the experimental and control groups of the conflict resolution psychoeducation, a significant difference has been observed in favor of the experimental group, in the sub-dimensions of conflict resolution skills, namely: consolidation, domination and compliance, and perpetual anger, intrinsic anger, extrinsic anger and anger management. In light of these findings; it has been concluded that the psychoeducational program for conflict resolution is effective on increasing the scores of consolidation and compliance, and on decreasing the scores of domination among teenagers. Moreover, it has also been concluded that the perpetual anger levels of teenagers are effective on decreasing the scores of intrinsic and extrinsic anger styles, and on increasing the scores of anger management.