Öfke ile başa çıkma eğitiminin tek ebeveynli öğrencilerin öfke ve olumlu duygularına etkisi

Abstract

Bu araştırmanın genel amacı, tek ebeveynli öğrencilere uygulanan öfke ile başa çıkma eğitiminin öğrencilerin öfke ve olumlu duygularına etkisini incelemektir.Bu araştırma 2014-2015 eğitim öğretim yılı ikinci döneminde Afyonkarahisar ilinde bulunan bir ortaokulda öğrenim gören tek ebeveynli öğrencilere yapılmıştır. Deneme grubunda 21, kontrol grubunda da 21 öğrenci bulunmaktadır. Araştırmada ön-test, son-test kontrol gruplu yarı deneysel model kullanılmıştır. Araştırma kapsamında deneme grubundaki öğrencilere haftada 2 saat olmak üzere 8 hafta süresince Öfke ile Başa Çıkma Eğitim programı uygulanmıştır. Kontrol grubuna ise herhangi bir eğitim verilmemiştir.Araştırmada veri toplama aracı olarak; Özer (1994) tarafından Türkçeye uyarlaması gerçekleştirilen ''Sürekli Öfke Ve Öfke Tarz Ölçeği` ; Gençöz (2000) tarafından uyarlanması yapılan `Olumlu-Olumsuz Duygu Ölçeği'' kullanılmıştır. Deneme ve kontrol grubunun ön test ve son testleri arasında anlamlı fark olup olmadığı Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi ile deneme ve kontrol grubu puanları arasındaki farkın anlamlılığı için Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Öfke ile başa çıkma eğitiminin deneme ve kontrol grubunun öfke ve olumlu duygularının ön test-son test fark puanlarına yönelik yapılan analizler sonucunda, öfke kontrol ve olumlu duygu düzeylerinde deneme grubu lehine anlamlı düzeyde artma; sürekli öfke, öfke içe ve öfke dışa düzeylerinde ise deneme grubu lehine anlamlı düzeyde azalma olduğu tespit edilmiştir. Kontrol grubuna ilişkin denenceler incelendiğinde öfke içe, öfke kontrol ve olumlu duygu alt boyutu puan ortalamasında ön test-son test puan ortalamasının anlamlı düzeyde farklılaşmadığı görülmektedir.Anahtar Kelimeler: Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzı, Olumlu Duygu, Tek Ebeveynli Aile

The overall objective of this study is to examine the effects of anger coping training applied to students with single parents on their anger and positive affect. This study was conducted on students with single parents from one middle schools located in the province of Afyonkarahisar, during the second semester of 2014-2015 school year. Experimental and control groups each consist of 21 students. Comparison group pre-test/post-test quasi-experimental research design was employed in the study. Within the scope of this study, the students in the experimental group was delivered an Anger Coping Training programme 2 hours per week for a period of 8 weeks. The control group did not receive any training.Data collection tools used in the study are `State-Trait Anger Scale` translated and adapted into Turkish by Özer (1994); and `Positive-Negative Affect Scale` translated and adapted by Gençöz (2000). Wilcoxon Signed Rank Test was applied to assess the significance of the difference between pre-test and post-test on the experimental group and the control group, while Mann Whitney U Test was used to determine the significance of the difference between experimental group and control group results.As a result of analyses carried out on the pre-test/post-test difference scores of anger and positive affect of the experimental group and the control group of anger coping training, a significant increase in anger control and positive affect levels was found in favor of the experimental group, as well as a significant decrease in state anger, anger-in and anger-out levels in favor of the experimental group. When the hypotheses concerning the control group are analyzed, it is observed that there is no significant difference in the mean pre-test/post-test score regarding anger-in, anger control and positive affect mean subscale scores.Keywords: State-Trait Anger, Positive Affect, Single-Parent Family