Safeguard measures in the WTO and the European Union: The problem of industry adjustment

Abstract

ÖZETBu çalışma DTÖ' nün (Dünya Ticaret Örgütü) Korunma Önlemleri Anlaşmasıve GATT'ın XIX. Maddesi çerçevesindeki ithalatta korunma önlemlerinin detaylıanalizini yapmakta; bu önlemlerin AB ticaret politikasındaki yerini incelemekte; ve enönemlisi DTÖ Korunma Önlemleri Anlaşmasının ekonomik uyumu sağlama amacınıvurgulamakta ve ithalatta korunma önlemleri ile yerel endüstrilerin uluslararası rekabeteyapısal uyumu konuları arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktadır.İthalatta korunma önlemleri geçici ticaret kısıtlamalarıdır (tarife, kota veya tarifekotalar gibi) ve ithalatlardaki ani bir yükselmenin direkt olarak rekabet eden yerelendüstriye ciddi zarar vermesi veya ciddi zarar verme tehdidi oluşturması durumundaithalatı yavaşlatmak için tasarlanmışlardır. Ülkeler, rekabet koşullarındaki değişikliklereuyum sağlamaları için yerel endüstrilerine biraz zaman tanımak amacıyla, öncedentanımlanmış kurallar ve koşullara tabi olarak, bu önlemleri uygulayabilir ve geçiciolarak ithalatları kısıtlayabilirler. Fakat, yerel endüstrilerini korumak için ülkeler, AB veTürkiye de dahil olmak üzere, korunma önlemleri yerine anti-damping veya Gönüllüİhracat Kısıtlamaları (GİK) gibi daha korumacı enstrümanları tercih etmektedirler.DTÖ çatısı altında izin verilen ithalatta korunma önlemlerinin amacı ciddi zararıtelafi etmek ve uyumu kolaylaştırmaktır ve bu önlemler ancak ciddi zararı engellemekveya telafi etmek ve uyumu kolaylaştırmak için gereken ölçüde uygulanabilirler.Yukarıda söylenenlere rağmen, ticaret kısıtlamaları yerel endüstrilerin uyum sorunlarınacevap verebilecek en iyi politika aracı değildir. En iyi politika serbest ticarettir ve eğermüdahale kaçınılmazsa o zaman hükümetler ithalatla rekabet etmeyi engelleyenproblemi ithalatı kısıtlayarak değil uyum destek politikaları aracılığıyla kaynağındaçözmelidirler.

iABSTRACTThis study makes a detailed analysis of the safeguard measures under the WTOAgreement on Safeguards and the Article XIX of the GATT; examines the place of suchmeasures in the trade policy of the EU; and most importantly stresses the economicadjustment objective of the WTO Agreement on Safeguards and presents therelationship between safeguard measures and structural adjustment of domesticindustries to international competition.The safeguard measures are temporary trade restrictions (i.e. tariffs, quotas ortariff rate quotas) and they are designed to slow imports in case of a surge in importsthat causes or threatens to cause serious injury to the directly competing domesticindustry. So, countries could apply these measures, subject to certain rules andconditions, and restrict imports temporarily to provide some time to their domesticindustries to adjust to changes in competition conditions. But instead of safeguards,countries, including the EU and Turkey, have preferred more protectionist instrumentssuch as antidumping measures and VERs to protect their industries.Safeguard measures allowed under the WTO are aimed at remedying seriousinjury and facilitating adjustment and they could only be applied to the extent necessaryto prevent or remedy serious injury and to facilitate adjustment. Notwithstanding theforegoing, trade restrictions are not always the best policy instruments to target theadjustment problems of domestic industries. The first-best policy is free trade and ifintervention is unavoidable then the governments should solve the problem at its sourcethrough tailor-made adjustment assistance policies, not by restricting imports.