The European Union policies against racism, discrimination and xenophobia and their implementation in member states

Abstract

Avrupa Birliği özellikle son dönemlerde insan hakları ve demokratik değerlerin savunulmasında öncü olmuştur. Hukukun üstünlüğü, insan haklarına saygı ve demokratik sistemlerin varlığı AB'nin dış ilişkilerinde, özellikle genişleme sürecinde, en önemli önceliklerinden biri haline gelmiştir. İnsan haklarına verdikleri büyük öneme rağmen AB üye devletleri, ırkçılık, ayrımcılık ve yabancı düşmanlığı ile doğrudan ilgili olan `eşitlik` ve `ayrım gözetmeme` ilkeleri de dahil olmak üzere, insan hakları ihlallerinden uzak değildir. İkinci Dünya Savaşı sonrası alınan tüm önlemlere rağmen etnik ve ırksal kökenli ayrımcılık, üye ülkelerde en çarpıcı insan hakları ihlali alanlarından biri olmaya devam etmektedir. Bu araştırmada, Avrupa Birliği'nin bu süreçteki rolünün incelenmesi amaçlanmaktadır. AB'nin etnik ve ırksal ayrımcılık karşıtı politikaları; AB'nin bu alandaki yetkileri ve yetkilerini nasıl kullandığı değerlendirilerek incelenmiştir. AB ve kurumlarının bu alanda geliştirdiği politikaların, maddi etkenler kadar özellikle İkinci Dünya Savaşı sonrasında geliştirilen fikir, norm ve kuralların da etkisinde olduğu fakat AB'nin yetkilerini kullanmasının sınırlı olduğu iddia edilmektedir.

The European Union became a pioneer of the promotion of human rights and democratic values especially during the last decades. The rule of law, respect for the human rights and the existence of a democratic system have become one of the most important priorities of the EU in its external relations, especially in the enlargement process. Although positioning itself on the grounds of fundamental human rights, the members of the European Union is not immune from the human rights violations including the areas of `equality` and `non-discrimination` that are related to racism, discrimination and xenophobia. Ethnic and racial discrimination continue to be among the most challenging human rights areas for the member states despite all initiatives after the Second World War. In this research, it is aimed to analyze the role of the EU in this process. The EU policies against racial and ethnic discrimination are analyzed through assessing the competences of the EU in the area and how those competences are used. It is argued that the ideas, norms and rules developed especially after the Second World War, as well as the material factors, have influenced the EU and its institutions to develop policies in this area however, the use of the competences are limited.