Bir şiddetsizlik eylemi olarak sivil itaatsizlik

Abstract

Bu çalışma, şiddetle şiddetsizlik arasında şiddetsizlikten yana tavır alan hakikat arayışçılarının, sivil itaatsizlik üzerine düşüncelerini konu edinir. Sivil itaatsizlik geniş bir tarihsel yelpazeye sahiptir. Bu tarihsel yelpazeye baktığımızda sivil itaatsizlik haksızlıklara karşı şiddete başvurmadan iktidara ulaşmayı/seslenmeyi hedefleyen bir eylem tarzıdır. Bu yurttaş eylemi, tanrısallık, vicdan ve daha yüksek ahlaki değerler adına yapılır. Yurttaş, yasa ve vicdan arasındaki gerilimden, vicdandan yana tercihte bulunur. Burada yurttaş anayasal düzeni yok saymaya çalışmaz. Ancak zedelenen anayasal düzenin, düzeltilmesine yönelik çaba sarf eder. Bu çalışmada sivil itaatsizliğin tarihine ilişkin felsefi bir temel oluşturulmaya çalışılmaktadır. Bu yapılırken sivil itaatsizliğin öncülerinin eylem ve düşüncelerine yer verilecektir. Ayrıca sivil itaatsizliğin varoluşçulukla, kamusal alanla, vicdanla, hukuk devletiyle olan ilişkisi irdelenecektir.

This study revolves around the thoughts of civil disobedience of seekers of truth who take a stand on the side of nonviolence. Civil disobedience encompasses a broad historical range. When we look at this historical range, civil disobedience is composed of actions aimed at reaching power without resorting to violence against injustices. This citizen action is pursued in the name of godliness, conscience and higher moral valves. The citizen is takes a side of conscience rather than law. The citizen does not try ignoring the constitutional order, but strives to correct the injured constitutional order.In this work we tried to establish a philosophical basis of the history of civil disobedience. In doing so we will resort to the actions and ideas of the pioneers of civil disobedience. Moreover, discussions on the relationality of civil disobedience with existentialism, public space, conscience and state of law take place in it.