Ürdün Ahvâl-ı Şahsiye Kanunundaki şaz fıkhî görüşler(Evlilik ve boşanma kısımları)

Abstract

Ürdün'deki kanunları düzenleyenler, ahvâl-ı şahsiyeye dair kanunları belirlerken İslam Şeriatını kendilerine dayanak olarak alıp onu tek esas olarak kabul etmişlerdir. Ancak bu işi yaparken dört mezhebin genel kabul gören fıkhi görüşleriyle yetinmemiş, bazı kanunlar hususunda zaman zaman bunların da dışına çıkarak şaz fıkhi görüşleri almışlardır. Bunu yaparken de kendi usullerine uygun yeni içtihatlara dayanmış ve böylece sosyolojik ve ekonomik birçok değişimin yaşandığı asrımızın bilimsel gerçeklerine daha muvafık düşen sonuçlara ulaşmışlardır.Bu araştırma da, Ürdün ahvâl-ı şahsiye kanununda evlilik ve boşanma konularına dair şaz fıkhi görüşleri bir araya getirmekte ve bunları karşılaştırmalı fıkıh kaidelerince inceleyerek şaz olma boyutunu ele almakta, ayrıca Ürdün'deki kanun düzenleyicilerin bu şaz görüşleri tercihlerinde isabetli olup olmadıklarını, delillerinin kuvvetini ve koydukları kanunlarının vakıaya uygun olup olmadığını tahlil etmektedir.

استند المشرع الأردني عند وضع قانون الأحوال الشخصية على الشريعة الإسلامية، وجعلها مصدرًا أساسًا ووحيدًا، لكنه لم يتقيد بأقوال المذاهب الفقهية الأربعة المتبعة السائدة، بل خرج عليها أحيانًا، فاختار في بعض تشريعات القانون آراء فقهية شاذة، وفق اجتهاد متجدد منضبط بأصوله؛ فكان في ذلك أقرب إلى الواقع العلمي في عصرنا الحالي حيث تغيرت الظروف الاجتماعية والاقتصادية.وقد جمع هذا البحث الآراء الفقهية الشاذة التي اعتمدها قانون الأحوال الشخصية الأردني في بابي الزواج والطلاق، وقام بدراسة مسائلها دراسة فقهية مقارنة والنظر في مدى تحقق معنى الشذوذ فيها، وهل كان المشرع الأردني موفقًا في اختياره لهذه الآراء؟، وهل كان هذا الاختيار مبنيًا على قوة الدليل أو ملاءمة الواقع؟.