Kişisel gelişim egitiminin yetişkinlerin problem çözme becerileri ve stresle başa çıkma düzeyleriyle ilişkisi

Abstract

Bu araştırma yaşam koçluğu eğitiminin kişinin problem çözme ve stresle başa çıkma becerileri üzerindeki etkisini ölçen bir çalışmadır. Araştırmanın temel amacı, Yaşam Koçluğu tekniğinin gelişim üzerine etkinliğini ölçmektir.Yaşam Koçluğu tekniği problem yerine, çözme yollarına odaklanan sistematik bir yaklaşımdır. Yaşam Koçluğu, kişinin her problemin çözümünü üretebilme yeteneğini kazanma varsayımına dayanan bir yaklaşımdır. Yaşam Koçluğunun, sorunların kısa sürede çözülmesinde etkin olması, kişileri hedeflerine götürmeyi sağlaması, kişinin başarma gücüne odaklanması, bu yaklaşımın önemini arttırmaktadır.Bu amaca yönelik olarak Yaşam Koçluğu eğitimi uygulamasının, bu eğitimi alan kişilerde problem çözme ve stresle başa çıkma becerilerine olumlu etkisinin olacağı hipotezi test edilmiştir.Bu araştırmada kişilere Yaşam Koçluğu eğitimi verilerek, problem çözme becerileri ve stresle başa çıkma becerilerinde pozitif anlamda bir gelişmenin ortaya konulması hedeflenmektedir. Eşleştirme tekniği kullanılarak, deney ve kontrol grubunu 26-45 yaş aralığındaki 40' ar kişiden oluşan kadınlar ve erkekler oluşturmaktadır. Veriler iki gruba da kişisel anket formu , Problem Çözme Yetenek Ölçeği ve Rosenbaum' un öğrenilmiş Güçlülük Ölçeği ile toplanmıştır. Ölçekler, çalışma grubuna yüz sekiz saat süren bir eğitimin başında ve dört ay sonra eğitimin sonunda, kontrol grubuna ise dört ay ara ile uygulanmıştır.Yaşam Koçluğu eğitimi uygulamasından sonra verilerin değerlendirilmesinde istatistiksel metodların yanı sıra niceliksel verilerin karşılaştırılmasında normal dağılım gösteren parametrelerin gruplar arası karşılaştırmalarında student testi; grup içi karşılaştırmalarında paired sample t testi kullanılmıştır. Normal dağılım göstermeyen parametrelerin gruplar arası karşılaştırmalarında Mann Whitney U testi; grup içi karşılaştırmalarında Wilcoxon testi kullanılmıştır. Niteliksel verilerin karşılaştırılmasında Ki-Kare testi kullanılmıştır. Parametreler arası ilişkiler ise Pearson korelasyon analizi ile değerlendirilmiştir. Sonuçlar %95'lik güven aralığında, anlamlık p<0.05 düzeyinde değerlendirilmiştir.Araştırma sonuçlarının ışığında; eğitim sonunda bireylerin problem çözme yeteneği olumlu yönde bir gelişme göstermiştir. Stresle başa çıkma becerisinde bir farklılaşma görülmemiştir.

This research is a measurement study of the ultimate impact of life coaching education on a person?s skills about problem solving and stress handling. The main scope of the research is to measure the efficiency of Life Coaching tecniques on personal development.Life Coaching tecnique is a systematic approach that focuses more on solution alternatives than the problem itself. Life Coaching approach is an assumption that implies how to gain the skill of problem solving. Its approach is gaining importance as Life Coaching is effective in a quick problem solving, helps people to reach targets and focuses on personel succession power.For this purpose, with reference to Life Coaching educational applications, the hypothesis, indicating positive effect to persons who have gone through this particular education, for their skills to problem solving and handling stress, is being examined along with this study.It shall be the very objective of this research, to exhibit a valuable development in problem solving and stress handling skills of persons who have been exposed to Life Coaching education. Using matching tecniques, experiment and control groups are made out of 40 persons each with male and female members in age range between 26 to 40. Data collected with the help of Personal Questionnaires, Problem Solving, Aptitude Scale and Stress Handling Scale. Scale are being apllied to experiment group at the beginning of a 108h education and again after a 4 months education, but with 4 months intervals to control group.After Life Coaching education, beside the statistical methods for the assessment of data, student test is used for the purpose of intergroup comparison of normally distributing parameters and paired sample t test for in-group comparison.For non-normal distribution of parameters, through intergroup comparison the Mann Whitney U test and through in-group comparison the Wilcoxon test is used. For the comparison of qualitative data Ki-Kare test is used. In case of co-relation of parameters, Pearson co-relation analysis is used for evaluation.In the light of the survey results; positive progress was recorded about the problem solving skills of the individuals at the end of the educational session. No differentiation in the ability to cope with stress was recorded.