1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı`ndan sonra Balkanlardan İzmir`e göç ve muhacirlerin iskânı

Abstract

1353 yılında başlayan Osmanlı Devleti'nin Balkanlara ilgisi, Balkan coğrafyasına hâkimiyet sağlaması ve Anadolu'dan o coğrafyaya yapılan göçlerin başlaması ile zirve noktasına ulaşmıştır. Bu göçlerin neticesinde Balkan coğrafyasında Türk kültürü yayılmaya başlamış ve kalıcı hale gelmiştir. Osmanlı Devleti'nin hoşgörü politikası ve adaletli yönetimi ile bu coğrafyaya huzur ve güven işlenmiş, Türk ve yerel sakinler yüzyıllarca bir arada yaşamışlardır. Rumeli'ye ayak basması ile Osmanlı Devleti sürekli büyüyen ve genişleyen bir devlet haline gelmiştir. Söz konusu büyüme beraberinde duraklamayı da getirmiş, yüzyıllar süren yeni bir süreç başlamıştır. Dağılma sürecine girilmesi ile Balkan coğrafyasını Türkleştirmek için bölgeye yerleştirilen Türkler Anadolu'ya Osmanlı topraklarının bağrına dönmeye mecbur bırakılmıştır. Balkanlardan söz konusu ilk kitlesel göç, 1787-1792 yıllarında yaşanan Osmanlı- Rus savaşı sonucunda başlamıştır. En yoğun göç hareketi ise, 1877-1878 yıllarında yaşanan Osmanlı- Rus savaşından sonra görülmüştür. Bu kitlesel göç hareketleri başkent İstanbul'a birlikte hatırı sayılır ölçüde İzmir'e de yapılmıştır. Balkan coğrafyasından koparılan muhacirlerin iaşe ve iskânı konusunda devlet destek olmuştur. İzmir'e yerleştirilen muhacirler için yerel sakinler de özen ve dayanışma göstermişlerdir.İzmir'e yapılan göçlerin yoğunluğu ve iskân faaliyetleri sonucu bölgede göçmen mahalleleri oluşturulmuş ve muhacirlerin geldikleri bölgelerin adı buralara verilmiştir. Günümüzde muhacir mahallerinde yerleşim devam etmekle birlikte daha homojen bir yapı görülmektedir.

The interest of the Ottoman Empire, which started in 1353, to the Balkans, reached its peak with the domination of the Balkan geography and the immigration from Anatolia to that geography. As a result of these migrations, Turkish culture has started to spread and become permanent in the Balkan geography. With the tolerance policy and fair administration of the Ottoman Empire, peace and trust have been processed in this geography, and Turkish and local residents have lived together for centuries. With the footing in Rumelia, the Ottoman State became a constantly growing and expanding state and spread its empire until it reached natural borders. This growth brought with it a pause, and a new centuries-long process has begun. The Turks, who were settled in the region to Turki the Balkan geography upon entering the disintegration process, are compelled to return to Anatolia in the borders of the Ottoman lands. The first mass migration from the Balkans started as a result of the Ottoman-Russian war between 1787 and 1792. The most mass migration movement was observed after the Ottoman-Russian war in 1877-1878. These mass migration movements were made to the capital Istanbul, but also to Izmir to a considerable extent. The state has provided serious assistance and studies on the subsistence and accommodation of the immigrants from the Balkan geography. Local residents also showed care and solidarity for the refugees placed in Izmir.As a result of the intensity of immigration to Izmir and settlement activities, immigrant neighborhoods were created in the region and the names of the regions where the immigrants came from were given here. Today, although the settlement continues in the immigrant neighborhoods, a more homogeneous structure is observed.