Le fort ı osteotomisinde iki ve dört plak ile fiksasyonun cerrahi sonrası stabiliteye etkisinin karşılaştırılması

Abstract

Fasiyal estetik ve oklüzyonun restorasyonu ile birlikte uzun dönem stabilitenin sağlanması, ortognatik cerrahinin başlıca hedeflerindendir. Geleneksel olarak, oral ve maksillofasiyal cerrahların büyük bir çoğunluğu, Le Fort I osteotomisi sonrası maksillanın fiksasyonunda hem anterior apertura piriformis bölgesine hem de zigomatikomaksiller buttress bölgesine titanyum miniplaklar yerleştirmeyi tercih etmektedirler. Bu çalışmanın amacı, Le Fort I osteotomisinde fiksasyon için 4 plak ile 2 plak kullanımının postoperatif stabilite açısından karşılaştırılmasıdır.Çalışmaya maksiller retrognatizm ve mandibular prognatizmi nedeniyle tek parça Le Fort I osteotomisi ve bilateral sagittal split ramus osteotomisi operasyonu geçiren 39 hasta dahil edilmiştir. yeniden konumlandırılan maksillanın stabilizasyonu 1.5 mm titanyum miniplak ve vidalar ile elde edilmiştir. Birinci grupta, apertura piriformis ve zigomatikomaksiller buttress bölgesine toplamda 4 adet miniplak yerleştirilirmiştir. İkinci grupta, fiksasyon sadece apertura piriformis bölgesine yerleştirilen 2 adet miniplak ile sağlanmıştır. İskeletsel stabilizasyonun değerlendirilmesi amacıyla, hastalardan ameliyat öncesi, ameliyat sonrası erken dönem ve ameliyat sonrası geç dönemde alınan lateral sefalometrik radyografiler analiz edilmiştir. Her iki grupta da cerrahi öncesi sefalometrik ölçümlerle karşılaştırıldığında cerrahi sonrası erken dönemde istatistiksel olarak anlamlı değişim saptanmıştır. Ameliyat sonrası geç dönemde alınan radyografların analizleri sonucunda, iki plak ve dört plak grubu, horizontal ve vertikal iskeletsel ölçümlerde istatistiksel olarak anlamlı stabilite göstermiştir. Postoperatif stabilite açısından iki grup arasında anlamlı fark bulunamamıştır. Bu çalışmanın sonuçları, tek parça Le Fort I osteotomisi sonrası sadece ön bölgede 2 adet miniplak ile fiksasyonun, geleneksel 4 plak ile fiksasyon prosedürü ile benzer stabilite gösterdiğini ortaya koymuştur.

Restoring facial esthetics and occlusion while maintaining long term stability are the goals of orthognathic surgery. Conventionally, most of the oral and maxillofacial surgeons prefer to apply titanium miniplates in both the anterior aperture piriformis and the zygomaticomaxillary buttress area to achieve fixation of the maxilla. The purpose of this study was to compare the postoperative stability of the Le Fort I osteotomy using 4 plate fixation versus 2 plate alone. This study involved thirty nine patients with maxillary retrognathia and mandibular prognathia who underwent one piece Le Fort I osteotomy with bilateral sagital split ramus osteotomy. The stabilization of the repositioned maxilla was achieved with 1.5 mm titanium miniplates and screws. In group I, 4 miniplates placed at the apertura piriformis region and at the zygomaticomaxillary buttress whereas in group II, fixation was achieved with 2 miniplates at the piriform apertura bilaterally with no zygomaticomaxillary buttress fixation. Lateral cephalometric radiographs which were taken preoperatively, one week after surgery and late postoperatively were used to statistically analyze the stabilization of the skeletal movement. A significance level of 0.05 was predetermined. Statistically significant immediate postsurgical changes were found in both groups compared to presurgical cephalometric measurements. In late postoperative cephalometric measurements all landmarks in the horizontal and vertical plane showed statistically significant skeletal stability in 4-plate and 2-plate group. There was no significant difference between group I and II. The results of this study conclude that the postoperative stability of the 2-plate anterior fixation alone in the one piece Le Fort I ostetomy was similar and predictable, compared to conventional 4-plate internal fixation.