Akut lösemili hastalarda ekokardiyografi ile sol ventrikül sistolik ve diyastolik fonksiyonların değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Miyokardın lösemik hücrelerle İnfîltrasyonunun sonucu restrikttf kardiyomiyopati gelişmesidir. Bu çalışmada ekokardiyografik olarak sol ventrikülün dryastolik fonksiyonlarının bozuk bulunması, löseminin miyokard infittrasyonunurt indlrekt bir göstergesi olabilir mi? sorusunun yanıtı araştırıldı. Bu amaçla, olası sol ventrikülün dryastolik fonksiyon bozulduğunun anemiye bağlı olup olmadığının belirlenebilmesi için; lösemili hastalar, miyokard İnfirtrasyonunun söz konusu olmadığı demir eksikliği anemili hastalarla karşılaştırıldı. Çalışmaya, spesifik herhangi bir tedavi görmemiş 36 hasta alındı. Hastalar akut lösemililer (Grup 1) ve demir eksikliği anemililer (Grup 2) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Grup 1'de 16-68 yaşlan arasında (ort:42 ± 16.56) 18 hasta (10 erkek, 8 kadın); Grup 2'de ise 20-68 yaşlan arasında (ort:42 ± 14.20) yine 18 hasta (2 erkek, 16 kadın) yer alıyordu. Hastalar; kardryovasküler hastalık öyküsü olmayan, herhangi bir kronik hastalığı olmayan, eforda göğüs ağrısı tanımlamayan, herhangi bir nedenle düzeni Haç kullanmayan, 12 derivasyonîu EKG'sI normal olan, demir eksikliği anemisi maligniteye bağlı olmayan kişilerden seçildi. Tüm hastalara, m-mode, iki boyutlu ve doppler ekokardiyografik inceleme yapıldı. Akut lösemili ve demir eksikliği anemili hastalar arasında yaş, hematokrit (Hct), hemoglobin (Hb), kalb hızı açısından yapılan karşılaştırmada istatistiksel açıdan anlamlı bir fark bulunmadı (p >0.05). Yine iki grup, sol ventrikülün diyastol sonu çapı (LVID-d), sol ventrikülün sistol sonu çapı (LVID-s), kardiyak output (CO), sol ventrikülün kitlesi açısından da karşılaştırabilir özellikteydi (p >0.05). Sol ventrikülün sistolik fonksiyonlarını gösteren % ejeksiyon fraksiyonu (%EF), % fraksiyonel kısalma (%FS) ve çevresel Bf kısalma hızı (VcF) açısından da akut lösemili ve demir eksikliği anemili hastalar arasında istatistiksel anlamlı bir fark bulunmadı (p> 0.05). 30Yapılan doppler ekokardiyografsk inceleme sonucunda; erken diyastolik dolum dalgası zirve hızı (E) ortalaması 1. grupta 83±15.61 cm/s, 2. grupta 93±19.67 cm/s; geç diyastolik atrium dolum dalgası zirve hızı (A) ortalaması 1. grupta 77±21.82 cm/s, 2. grupta 71 ±22.99 cm/s; erken diyastolik akımın zirveden düşme hızı (EF) ortalaması 1. grupta 469±192 cm/s2, 2. grupta 488±145 cm/s2; erken ve geç diyastolik dolum dalgaları zirve hızlan oranı (E/A) ortalaması 1. grupta 1.1 2±0.32, 2. grupta 1.42±0.51 bulundu. Erken diyastolik dolum dalgası zirve hızı (E), geç diyastolik atrium dolum dalgası zirve hızı (A) ve erken diyastolik akımın zirveden düşme hızı (EF) açısından akut lösemili ve demir eksikliği anemili hastalar arasında İstatistiksel anlamlı Ur fark bulunamadı (p > 0.05). Ancak erken ve geç diyastolik dolum dalgalan zirve hızları oranı (E/A) akut lösemisi grupta istatistiksel anlamlı derecede düşüktü (p < 0.09). Akut lösemililerden belirgin sol ventrikül diyastolik fonksiyon bozukluğu gösteren 7 hasta ile, sol ventrikül diyastolik fonksiyon bozukluğu göstermeyen 11 hastadan elde edilen sonuçların istatistiksel olarak karşılaştırılması sonucu, sol ventrikülün diyastolik fonksiyonları bozuk olan grupta geç diyastolik atrium dolum dalgası zirve hızı (A), istatistiksel anlamlı derecede yüksek (p< 0.02); erken diyastolik dolum dalgası zirve hızı (E) (p< 0.02), erken diyastolik akımın zirveden düşme hızı (EF) (p< 0.002) ve erken ve geç diyastolik dolum dalgaları zirve hızlan oranı (E/A) ise anlamlı derecede düşük (p< 0.001) bulundu. Diyastolik dolum dalgaları zirve hızlan (E/A) oranının akut lösemi hastalarda demir eksikliği anemisi olan hastalarla karşılaştırıldığında düşük bulunmuş olması, löseminin subkünik bir mtyokard infiltrasyonuna neden olduğunu gösteriyor olabilir. 31