Nazal solunum fonksiyonunun değerlendirilmesinde objektif bir yöntem olan Rinomanometri`nin incelenmesi

Abstract

ÖZET Nazal obstrüksüyon semptomunun değerlendirilmesi için kullanılan çeşitli yöntemler vardır. Rinoskopi ile nazal anatomi ve mukozanın dununu incelenir, ancak nazal hava yolu tam olarak değerlendirilemez. Nazal solunum fonksiyonunun değerlendirilmesinde klinikte bazı basit manevralar kullanılmakla birlikte, bunlar genellikle hastaların sübjektif yorumlarına bağlıdır. 'Rinomanometri nazal obstrüksüyonun derecesi ve lokalizasyonu hakkında bize önemli bilgiler verir ve nazal hava yolunun en objektif biçimde değerlendirilmesine olanak sağlar. Bugün en yaygın olarak kullanılan metod anterior rinomanometridir. Çalışmamızda nazal obstrüksüyon semptomu olan hastaların nazal hava yolundaki dirençleri düzeltme cerrahisi öncesinde ve sonrasında anterior rinomanometri yöntemi ile ölçülerek kıyaslanmış ve bu şekilde rinomanometrinin nazal solunum fonksiyonunun değerlendirilmesindeki rolü araştırılmıştır. Bu amaçla burun tıkanıklığı şikayeti ile kliniğimize başvuran 36 hastada septal cerrahi öncesinde ve sonrasında, dekonjestanh ve dekonjestansız olarak nazal hava yolu dirençleri anterior rinomanometri yöntemiyle ölçüldü. Düzeltme cerrahisinde SMR, Killian metodu kullanıldı. Her vaka için, sağ ve sol nazal hava yolu dirençleri toplanarak total nazal hava yolu dirençleri saptandı. Bu değerler preoperatuar ve postoperatuar olarak kıyaslandı. Yapılan rinomanometrik, ölçümlerde düzeltme cerrahisi sonrasındaki nazal hava yolu dirençlerinde cerrahi öncesine göre önemli bir azalma saptandı. Bununla uyumlu olarak operasyon sonrasındaki total nazal hava yolu dirençlerinde de operasyon öncesine göre anlamlı bir düşüş kaydedildi. Elde edilen tüm sonuçlar istatistiksel olarak ileri derecede anlamlı bulundu(Student-t testi, p<0,001 ). Sonuç olarak nazal solunum fonksiyonunun değerlendirilmesinde rinomanometri objektif bir yöntemdir ve klinikte bu amaçla kullanımı oldukça yararlıdır.