Diyaliz tedavisi gören çocuk hastalarda renal osteodistrofinin biyokimyasal ve histopatolojik değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Çalışma, düzenli diyaliz tedavisi uygulanan kronik böbrek yetersizlikli çocuk hastalarda renal osteodistrofi tiplerinin dağılımını belirlemek, biyokimyasal ve histopatolojik tanı yöntemlerini karşılaştırmak amacıyla planlandı. Çalışmaya yaşlan 5 ile 16 yıl arasında değişen, 8'ine hemodiyaliz, 7'sine kronik ambulatuar periton diyalizi tedavisi uygulanan 15 hasta alındı. Hastalar 4-6 ay süre ile klinik ve biyokimyasal açıdan izlendiler. Bu dönemde serum kalsiyum, fosfor, alkalen fosfataz ve intakt parathormon düzeyleri periodik olarak ölçüldü. Tüm hastaların el bileği, pelvis, tibia ve klavikula grafileri çekildi ve kemik biyopsileri yapılarak histopatolojik olarak değerlendirildi. Biyopsi öncesinde iPTH düzeyinin >200 pg/ml ve serum kalsiyum düzeyinin <10 mg/dl olduğu 3 hastada hızlı dönüşümlü kemik hastalığı, İPTH düzeyinin <200 pg/ml, serum kalsiyum düzeyi >10 mg/dl bulunduğu 4 hastada ise yavaş dönüşümlü kemik hastalığı düşünüldü. Biyopsi sonrasında histopatolojik bulgulara göre hastalar `osteitis fibroza`, `hafif osteitis fibroza-normal` ve `adinamik kemik hastalığı` olarak 3 gruba ayrıldılar. Biyopsi öncesinde biyokimyasal bulgularla tam konan 7 hastanın 4'ünde (2'si `osteitis fibroza`, 2'si `adinamik kemik hastalığı`) histopatolojik bulgular tanıyı doğruladı. Diğer 3 olgu biyopsi sonrasında histopatolojik olarak `hafif osteitis fibroza-normal` grubunda değerlendirildiler. Histopatolojik inceleme sonucunda, biyopsi öncesi tam konamayan 8 47hastanın biri `osteitis fıbroza`, 2'si `adinamik kemik hastalığı`, diğer 5'i de `hafif osteitis fibroza-normal` grubuna dahil edildiler. Sonuç olarak, biyokimyasal parametreler eşliğinde kemik histolojisinin klasik ışık mikroskopisi ile değerlendirilmesinin renal osteodistrofınin tiplerinin ayırımında ve hastaların tedavi programlarının yönlendirilmesinde yardımcı olacağı kanısına varıldı. 48