Kliniğimize başvuran otizm olgularının değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Otizm, sosyal gelişimde sapma, anormallik, bunun sonucunda toplumsal ilişkilerde; sözel ve davranışsal iletişimde bozukluk; oyun etkinliği ve hayal gücünde yoksulluk, takıntılı ve tekrarlayan davranışlar, ilgi alanında kısıtlanma alanlarında kendini gösteren çocukluk çağı hastalığıdır. Otizm tanısı güç ve tedavisi zor olan bir hastalıktır. Bu yüzden erken tanı, özel eğitimin bir an önce başlatılması açısından önemlidir. Çünkü küçük çocuklar, öğrenme çağında büyük potansiyeller taşır. Eğitimin sonuçlarından daha fazla yarar görürler. Bu çalışmaya alınan otizm grubundaki hastaların yarısının ailelerinde; şizofreni, epilepsi, geç konuşma, otizm, içe kapanıklılık, zeka geriliği, obsesif kompulsif bozukluk, hiperaktivite, körlük ve sağırlık vardı. Otistik hastaların annelerinin gebelikte kanama ve düşük tehdidi komplikasyonları kontrol grubuna göre daha çok yaşadığı görüldü. Otistik çocuklarda uykunun düzensiz olması, belli oyuncağa ve yiyeceğe ilginin varlığı toplum tarama grubuna göre daha sık olarak görüldü. Sık tekrarlayan ( özellikle üst solunum yolu infeksiyonu, kronik otit) infeksiyon ve bu nedenlerle sık antibiyotik kullanımı otistik hasta grubunda belirgin olarak fazla olduğu saptandı. Bu da otizmde, immünolojik bozuklukların ön planda olduğunu düşündürebilir. Çalışmamızda, otistik olgularda ekolali, stereotipik hareket bozuklukları, süt çocukluğu döneminde uykunun düzensiz olması, belirli yiyeceğe ve oyuncağa (nesnelere) aşırı ilgi halinin olması, sık tekrarlayan ishal-kabızlık atakları, tekrarlayan infeksiyonlar (özellikle üst solunum yolu infeksiyonları ve otit) toplum tarama grubu karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde yüksek bulundu. Olgularda konuşma, çevreye ilginin ve göz kontağının süt çocukluğu döneminde kaybolduğu saptandı. Özellikle 18-36 ay arası çocukların takibi süresince bu bulgulara da dikkat edilerek otizmin erken tanınması mümkün olabilecektir. 45