Tip 2 diabetes mellitus olgularında lispro insulin ile sağlanan postprandial glukoz kontrolünün oksidatif stres üzerine etkisi

Abstract

6. ÖZET Son yıllarda tip 2 diabetes mellitus tedavisinde çeşitli gelişmeler olmakla birlikte, hastalığın kardiyovasküler mortalite ve morbiditesi hala ciddi bir tehdit oluşturmaktadır. Son yıllarda süregelen araştırmalar, tip 2 diabetteki postprandial durum ile oksidatif stres ilişkisine dikkat çekmektedir. Bu çalışmada kısa etkili insülin analoğu olan ve daha iyi bir postprandial glukoz kontrolü sağladığı bilinen lispro insülinin, oksidatif stres parametreleri olan okside LDL ve süperoksid dismutaz enzim aktivitesine ve kardiyovasküler risk paremetreleri olarak total kolesterol, LDL-kolesterol, HDL-kolesterol ve trigliserid düzeylerine etkisi araştırıldı. Kontrol grubu olarak kristalize insülin kullanan tip 2 diabetik olgular seçildi. Çalışma kapsamına ADA'nın kötü kontrollü diabet tanısına uyan (HbAıc>%8, postprandial 2. saat glukoz >180mg/dl) 28 tip 2 diabet olgusu dahil edildi (13 erkek, 15 kadın). 13 hastaya günde 3 defa yemeklerden hemen önce lispro insülin ve gece bir kez NPH insülin uygulandı. 15 olguya ise günde 3 defa yemeklerden 20 dakika önce kristalize insülin ve gece bir kez NPH insülin başlandı. Hastalar birer ay ara ile üç kez değerlendirildi. Alman kan örneklerinde açlıkta total kolesterol, LDL- kolesterol, HDL-kolesterol, Trigliserid ve açlık glukoz tayin edildi. Sabit bir kahvaltı sonrası 2. saatte alınan örneklerde okside LDL ve SOD aktivitesi değerlendirildi. Gruplar karşılaştırıldığında, lispro kullanan grupta postprandial glikozun anlamlı olarak azaldığı belirlendi. Her iki grup kendi içerisinde kıyaslandığında ise, lispro insülinin SOD aktivitesini, LDL-kolesterolü, total 28kolesterolü anlamlı olarak azalttığı, HDL kolesterolü ise yine anlamlı olarak arttırdığı belirlendi. Sonuç olarak, her iki grupta benzer etkiler göstermesine karşın, lispro insülinin daha iyi bir postprandial glikoz kontrolü sağlayarak, oksidatif streste azalmaya ve lipid düzeylerinde olumlu yönde bir değişime yol açtığı gözlendi. 29

7. SUMMARY Although several improvements have been maintained in the treatment of diabetes mellitus in recent years, cardiovascular mortality and morbidity of the disease still carry a severe threat. Investigations in recent years have pointed out the relationship between postprandial changes and oxidative stress in type 2 diabetes. Lispro insulin which is a short acting insulin analogue is believed to provide a better postprandial glucose control on oxidized LDL and superoxide dismutaze enzyme activity. In this study, the effect of this insulin on these oxidative stress parameters and cardiovascular risk factors such as total cholesterol, LDL-cholesterol, HDL-cholesterol and triglycerid levels was investigated. 28 cases ( 1 3 male, 1 5 female) with type 2 diabetes whose glycemic control were poor as defined by ADA (HbAlc>%8, postprandial 2nd hour glucose level >180mg/dl) were enrolled in this study. Of these, type 2 diabetics using regular insulin were selected as control group. Lispro insulin three times in a day just before meals and NPH insulin one time at night was given in 13 cases. Regular insulin three times in a day 25 minutes before meals and NPH insulin on time at night given in 1 5 cases. The cases were evaluated one time in a month during three months. In blood samples taken from cases preprandially total cholesterol, LDL-cholesterol, HDL-cholesterol, triglyceride and preprandial glucose levels were evaluated. In blood samples taken 2 hours after a certain breakfast oxidized LDL and SOD activity were evaluated. When the groups were compared it was detected that postprandial glucose level 30decreased significantly in the cases using lispro insulin. No significant change was detected in the other parameters. When the parameters measured at the end of the study in every group was compared with its previous values, lispro insulin was found to decrease the activities of SOD, LDL-cholesterol and total cholesterol significantly; and increase HDL-cholesterol significantly. As a result it was observed that although insulin treatment had similar effects in both groups, lispro insulin caused improvements in oxidative stress and lipid levels by providing better postprandial glucose level. 31