Transplant böbrek biyopsisi yapılan hastaların klinik ve patolojik açıdan değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada 2006-2010 yılları arasında yapılan renal allograft biyopsilerinin klinik ve patolojik açıdan değerlendirilmesi, biyopsi sonuçları ve greft sağ kalımları arasındaki ilişkilerin ortaya konması amaçlanmıştır.Hastalar ve yöntem: 2006-2010 yılları arasında ünitemizde yapılan ve patoloji bölümümüz tarafından değerlendirilen biyopsiler retrospektif olarak incelemiştir. Ultrason rehberliğinde tek kullanımlık 16G otomatik iğne ile 2 kore biyopsi alınmıştır. Her biyopsi ışık mikroskopisi ve immunfloresan boyama ile incelenmiştir.Bulgular: 70 hastaya ait toplam 94 adet biyopsi incelemiştir. Hastaların 52'sine bir kez biyopsi yapılırken, 18 hastaya birden çok kere biyopsi yapılmıştır(14 hastaya 2 kez, 2 hastaya 3 kez, 2 hastaya 4 kez). Biyopsilerdeki ortalama glomerül sayısı 17'dır. Sadece bir biyopsi materyali yetersiz olarak değerlendirilmiştir. Biyopsi sonrası kan nakli gerektirecek kanama veya benzeri ciddi komplikasyon gelişmemiştir. Biyopsi öncesi koyulan ön tanıların 29(%30,8) biyopside değiştiği görülmüştür. Biyopsi sonrası olguların %77,7'sinde tedavi değişimi yapılmıştır. Biyopsilerin 22'sinde sadece akut selüler rejeksiyon(ASR), 12'sinde ise ASR+diğer patolojiler tespit edilmiştir. Toplamda 34(%36,2) biyopsi ile en sık tespit edilen patolojiyi ASR oluşturmaktadır. İntersitisyel fibrozis tübüler atrofi(+), Akut tubüler hasar(+), nüks/de novo glomerülonefrit(+) biyopsi sayıları sırasıyla 21(%22.3), 20(%21.3), 15(%16) olarak bulunmuştur. ASR (+) ve (-) hastaların greft sürvileri karşılaştırıldığında rejeksiyon olanlarda greft sürvisinin daha kısa olduğu tespit edilmiştir(p<0,05).Sonuç: Allograft biyopsilerde yeterli materyal almadaki başarı oranı yüksek bulunurken, komplikasyon oranı ise çok düşük bulunmuştur. Biyopsi sonrası tedavi değişimleri, takiplerde kreatinin seviyelerinde anlamlı düşüşlere sebep olmuştur. Allograft biyopsisi transplantasyon hastasının takip ve tedavisinde önemini korumaktadır.?

Purpose: The aim of this study is evaluation of the clinical and pathological aspects of the renal allograft biopsies performed between 2006-2010 and determination of the relationship between biopsy results and graft survival.Patients and method: The biopsies performed in our unit and evaluated by our pathology department between the years 2006-2010 were investigated retrospectively. Using ultrasound guidance two core biopsies were taken with a single use 16 G biopsy needles. The biopsies were investigated using light microscopy and immunofluorescence staining.Results: 94 biopsies from 70 patients were investigated. Single biopsies were taken from 52 patients, whereas multiple biopsies were taken from 18 patients (2 biopsies from 14 patients, 3 from 2 patients and 4 from 2 patients). The average number of the glomerul is 17. One biopsy material was found insufficient. No bleeding requiring blood transfusion and no other serious complications occurred following biopsies. 29 (30.8%) of the pre-diagnosis which were made before the biopsies were altered according to the biopsy results. Following the biopsies the therapy management of 77.7% of the patients was changed. In 22 biopsies acute cellular rejection (ACR) alone was detected and in 12 biopsies ACR was along with other pathologies was with a number of 24 (36.2%), ACR was the most frequently detected pathology. The number of biopsies with interstitial fibrosis tubular atrophy, acute tubular damage and relapsing/de novo glomerulonephritis were 21(22.3%), 20(21.3%), 15(16%), respectively. Graft survival of the ACR (+) patients was foun to be shorter when compared to the ACR(-) patients (p<0,05).Conclusion: The success rate of collecting sufficient material during biopsies is found to be high, whereas the complication rate is very low. The management alterations following biopsies provided significant falls in the follow-up creatinine levels. Allograft biopsy keeps its importance for the follow-up and management of the transplantation patients.