Space-time coding for CDMA-based wireless communication systems

Abstract

öz Hücresel sistemlerde iletim çeşitliliğinin baz istasyonundan gezgin istasyona doğru olan iletişim kapasitesini arttırdığı gösterilmiştir. Genişband kod bölüşümlü çoklu erişim için geliştirilen üçüncü nesil ortaklık tasarısı uzay zaman iletim çeşitliliğini seçmiştir. Bunun yanında açık çevrim iletim çeşitlemesinde olduğu gibi, kod bölüşümlü çoklu erişim 2000 projesi için uzay zamanda yayılma ve dikgen verici çeşitlemesi seçilmiştir. Öngörülen bütün standartlara ek olarak, çift yaymalı tırmık almacı kullanılarak uzay zaman kodlama sistemi gibi önerilen katkılar da vardır. Bu tezde, üçüncü nesil ortaklık tasarısı, kod bölüşümlü çoklu erişim 2000 projesi ve diğer çalışmaların açık çevrim verici çeşitleme teknikleri incelenmiştir. Bu sistemlerin performansları bit hata oranına karşı işaret gürültü oranı şeklinde karşılaştırılmıştır.

ABSTRACT Multiple transmit antennas giving rise to diversity (transmit diversity) have been shown to increase downlink (base station to the mobile) capacity in cellular systems. The third generation partnership project (3 GPP) for WCDMA has chosen space time transmit diversity (STTD) as the open loop transmit diversity technique for two transmit antennas. On the other hand, the CDMA 2000 has chosen space time spreading (STS) and orthogonal transmit diversity (OTD) as the open loop transmit diversity. In addition to all the standardization aspects, proposed contributions such as space time coding assisted double spread rake receiver (STC-DS-RR) are exist. In this thesis, open loop transmit diversity techniques of 3GPP, CDMA 2000 and existing contributions are investigated. Their performances are compared as a means of bit- error-rate (BER) versus signal-to-noise ratio (SNR).