Modeling of hemodialysis operation

Abstract

Son çalışmalar, hemodiyaliz işleminin verimliliğinin, model geometrisine, membran özelliklerine ve işlem koşullarına bağlı olduğunu göstermiştir. Literatürde, yeni diyaliz membranları sentezlemek amacıyla yapılmış çeşitli deneysel çalışmalar yer almaktadır. Ancak membran yapısının optimizasyonu, kapsamlı ve uzun süreli deneyler gerektirmektedir. Bu nedenle, hemodiyaliz işleminin performansını öngörebilmek için matematiksel modellere ihtiyaç duyulmaktadır.Bu çalışmada, hasta kanındaki çözünen madde konsantrasyonunu tahmin etmek ve hemodiyaliz işleminin verimini optimize edebilmek amacıyla teorik bir model geliştirilmiştir. Model içerisinde, kütle ve momentum transferi eşzamanlı olarak ele alınmakla birlikte, membran yüzeyi tarafından reddedilen protein moleküllerinin adsorpsiyonu da dikkate alınmıştır.Model sonuçları, kan ve diyalizat çözeltisi hızlarının, tüm boyuttaki moleküller için etkili olduğunu göstermiştir. Ürenin yüksek temizlenme hızından ötürü, membranın yapısal özelliklerindeki değişikliğin, üre uzaklaştırılmasında etkisiz olduğu saptanmıştır. Öte yandan, gözenek boyutu ve gözeneklilik arttırıldıkça, daha büyük boyutlardaki moleküllerin uzaklaştırılmasında artış gözlenmiştir. Kandan madde uzaklaştırılmasını belirgin bir şekilde etkileyen en önemli dizayn parametresinin, fiberlerin arasıdaki efektif çap olduğu bulunmuştur.Model, üreaz tutturulmuş membranların, hemodiyaliz işleminin verimini arttırmak için kullanımını incelemek amacıyla genişletilmiştir. Sonuçlar, üreaz tutturulmasının, üre uzaklaştırılmasına katkıda bulunduğunu ve polisülfon membranının protein adsorpsiyon kapasitesini azalttığını göstermiştir.Model tahminleri, literatürdeki farklı deneysel sonuçlarla karşılaştırılmıştır. Tutarlılık, tatmin edici olup, modelin diyaliz ünitelerinin tasarlanması ve performansının sınanması için bir araç olarak kullanılabileceğini göstermiştir.

Recent studies have shown that the effectiveness of hemodialysis is based on module geometry, membrane properties and operating conditions. Various experimental work exist in the literature concentrated on the synthesis of new hemodialysis membranes. However, optimization of membrane structure requires extensive and time consuming experimentations. Therefore, mathematical models are neccessary that can be used to predict the performance of hemodialysis operation.In this study, a predictive theoretical model was developed to predict the solute concentrations in patient?s blood and optimize the efficiency of hemodialysis operation. The model takes into account simultaneous mass and momentum transfer along with the adsorption of rejected protein molecules on the surface of the membrane.Model predictions show that blood and dialysate flowrates are effective for all sizes of molecules. The change in structural properties of the membrane makes no effect on the total removal of urea beacause of its high clearance. On the other hand, a considerable increment in the clearance of larger molecular weight solutes occurs as the pore size and porosity of the membrane increases. The most important design parameter for dialysis unit which influence the solute clearances significantly is found to be the effective diameter among the fibers in the dialyzer.The model is extended to investigate the use of urease immobilized membranes on the efficiency of the hemodialysis operation. The results have shown that urease immobilization enhances the removal of urea from the blood and decreases the protein adsorption capacity of the polysulfone membrane.Model predictions are compared with different sets of clearance data available in the literature. The agreement is found to be satisfactory which suggests that the model can be used as a tool to design or test the performance of dialysis units.