1990 sonrası Hollywood korku sinemasında mise-en-abyme

Abstract

1990 sonrası Hollywood Korku Sineması'nın giderek kan kaybettiği ve çekilen filmlerin birbirinin tekrarı hâline geldiği söylenmektedir. ''Metakorku'' olarak sınıflandırılan bu filmlerin kendi yapılarına referans vererek tür kodlarını aynaladıkları görülmektedir. Wes Craven, John Carpenter ve Drew Goddard gibi yönetmenlerin filmlerinde ise bu konvansiyonlar sadece ifşa edilmek kalmaz, aynı zamanda ihlâl de edilerek yeni bir söylem arayışına girilir. Korku Sineması'nın temsil krizini vurgulayan bu filmler diğer bir yandan filmin sunduğu gerçek ve kurmaca arasındaki sınırın da bulanıklaşmasını sağlamaktadır. Filmin kendi farkındalığına varmasının dolayısıyla kendi temsil sorununu yansıtmasının ve kendini yansıtmasının mise-en-abyme stratejisi ile desteklendiği görülmektedir. Bu araştırmada, New Nightmare (Wes Craven, 1994), In the Mouth of Madness (John Carpenter, 1994) ve The Cabin in the Woods (Drew Goddard, 2012) filmlerinin formal analizi yapılarak, 1990 sonrası Hollywood Korku Sineması'nda mise-en-abyme anlatım stratejisinin nasıl oluşturulduğu ve neye hizmet ettiği araştırılmaktadır. Korku sinemasının konvansiyonlarını nasıl ifşa edip sonrasında çiğnediği ve bu kendini aynalayan örneklerinin nasıl bir eğilime işaret ettiğine değinilmekle birlikte, ortaya çıkan temsil krizinin aynı zamanda anlatım biçimi ve endüstri açısından nasıl bir imkân olarak değerlendirilebileceği gibi soruların cevabı aranmaktadır. Filmlerin analizi sonucunda, mise- en-abyme anlatım stratejisinin, kendi temsil sorunundan yola çıkarak yeni bir anlatım biçiminin kapısını açtığı gözlemlenmiştir.Anahtar Sözcükler: mise-en-abyme, Hollywood, korku, metakorku, Wes Craven, John Carpenter, Drew Goddard.

It is being said, the post 1990s Hollywood Horror Cinema's films have been gradually losing blood and repeating themselves. Named as `metahorror`, it can be seen that these films reflex the codes of the genre by referencing to their own structures. In the films of directors like Wes Craven, John Carpenter and Drew Goddard these conventions are not only being constructed but also deconstructed in the sake of looking for a new discourse. Emphasizing the representation crisis of The Horror Cinema in the one hand, these films are also providing the boundary between reality [the films themselves present] and fiction blur. The film being self-conscious, hence, reflexing its own representation problem and being self-reflexive is being supported by mise-en-abyme strategy. In this thesis, with the formal analysis of New Nightmare (Wes Craven, 1994), In The Mouth of Madness (John Carpenter, 1994) and The Cabin In The Woods (Drew Goddard, 2012) how the mise-en-abyme strategy has been constructed and to what it is serving in the post-1990's Hollywood Horror Cinema is being researched. It is being mentioned how the films reflex the conventions of the horror cinema at first, then deconstruct them and what kind of tendency the self-reflexive examples refer, also the answers of the questions like how the occurred representation crisis can be used as opportunity by narrative and industry is being looked for. At the end of the analysis of the films, it is being seen that the strategy of mise-en-abyme reflexes the anxieties of the society and opens a new narration method starting by of its own representation crisis.Keywords: mise-en-abyme, Hollywood, horror, reflexivity, metahorror, Wes Craven,John Carpenter, Drew Goddar