Nudging Craft Heritage: A non-traditional apprenticeship model using artistic research methodologies

Abstract

Somut olmayan kültürel mirasımızın önemli bir parçası olan geleneksel zanaatlar, biçim, malzeme, araç konusundaki kararların deneyimsel ve örtük bilgiye bağlı olduğu nesne yapım süreçlerini içerirler. Zanaat yapımı nesneler sosyal ve ekonomik değerini yitirdikçe, nesilleraşırı gelişerek büyüyen bu bilgi birikimini kaybetme tehlikesiyle karşı karşıyayız. Endüstrileşme ve küreselleşme ile, sadece zanaat ürünleri değil, bu zanaatleri gerçekleştirmek için gerekli olan bilgi ve yetkinlikler de kendi bağlamlarında uygulamaz ve işlenemez hale geliyor. Ancak bu, farklı nesiller tarafından işlenerek pekiştirilen zanaat bilgi birikiminin şimdiki ya da daha sonraki nesiller için faydasız olduğu anlamına gelmiyor. İçiçe oluşan araştırma, geliştirme, keşif, ve pratik katmanlarının arasında, günümüzde karşılaştığımız ya da yarın karşımıza çıkacak sorunlara iyi düşünülmüş bir çözüm yatıyor olabilir. Bu yüzden, zanaat mirasını günümüzdeki ilişki ağları içerisinde nasıl konumlandırabileceğimiz, farklı disiplinler için önemli bir araştırma, tartışma ve uygulama alanı olarak karşımıza çıkıyor.Çağdaş yaratıcı araştırmacılar olarak geleneksel zanaat bilgisinin taşıyıcılarıyla temsil ve araçsallaştırmadan kaçınan bir ortak çalışma ve ortak varoluş biçimi bulabilir miyiz?Bu çalışma, geleneksel bir çıraklığın bileşenlerinin, disiplinler aşırı performatif sanat yöntemleri ile birleştirildiği, hibrit bir metod öneriyor. Zanaat mirasını korumak ya da geleneksel ve çağdaş arasındaki karşıtlığı çözümlemek yerine, bu zıtlığı canlandırıp besleyerek yeni bir birlikte var olma platformu oluşturmayı ve zanaatin bilgi birikimini, içindeki potansiyellikleri dürterek, aktif hale getirmeyi hedefliyor.

Traditional crafts, an essential part of our intangible cultural heritage, is an object making process in which decisions regarding form, apparatus, and material are based on experiential, tacit knowledge. We are facing the loss of this generational know-how, since certain craft generated objects are no longer as relevant as they used to be. With industrialization and globalization, not only the end products of certain crafts, but also the skills required to perform these crafts are becoming irrelevant and inapplicable within their rapidly changing contexts. Yet, this does not mean that the craft heritage which has been processed and perfected by many generations becomes entirely irrelevant for the current and next generations. Within the many interconnected layers of discovery, knowledge, practice, and development, there might lie a well-thought-out solution to a problem we have today, or we might have tomorrow. Therefore, craft heritage and how we position it within our networks, is an urgent locus of research, discussion and practice for many different disciplines.As contemporary practitioners, can we collaborate and coexist with the carriers of traditional craft knowledge in a way which avoids their culture's representation and instrumentalization?This study proposes a non-conventional hybrid method in which the components of a traditional apprenticeship are complemented by a variety of transdisciplinary artistic appropriation methodologies. This method does not attempt to safeguard or preserve, or to resolve the contrast between the traditional and the contemporary. Instead, it aims to revitalize and cultivate this contrast as a collaborative and performative platform, re-activating the know-how of a craft through nudging the different potentialities within it.