Religious advice in newsprint: The case of Büyük Doğu

Abstract

Bu tez dini nasihat pratiklerine dair bir araştırmadır. Bir dini hayat oluşturmanın temel elementi olarak dini nasihat verme pratiği basitçe doğruları ya da yanlışları söylemekten çok daha fazlasını içeren karmaşık bir olgudur. Bir anlamda, dini nasihat, inancın kaynağını oluşturan malumatı işleyerek iki dünyayı birbirine bağlayan, `dünyevi` ve `kutsal` faaliyet, paradigma ve bilgi üreten aracı ifade eder. Bu işleme eylemi daima yorum içermektedir. Bu durumun net bir sonucu olarak çeşitli İslam biçimlerinin birlikte var olabilmelerinin yanında, aracı kullanan aktörlerin rolünün hayati olduğu da açıktır. Bu çalışma, dini nasihatin bu kurucu yönünü aydınlatma amacıyla Büyük Doğu dergisine odaklanırken aynı zamanda modern çağın yeni medya araçları ve kendi zamansallığı içerisinde nasihat etme durumunu sorgulamaktadır. Dini cemaatlerin değerlerine zorlukla tutunabildikleri ve çoğu kez gerçeğe dökemedikleri, sık sık `buhran` sözcüğü ile ifade edilen bir halin yaşandığı bir ortamda, Büyük Doğu dergisinin dini nasihatler ve dergi yoluyla saf bir dini yaşam inşa etme projesi, milliyetçilik ve modernite teorileri eşliğinde analiz edilmektedir.

This thesis is an inquiry into the use of religious advice itself. As the main element of constructing a religious life, the practice of religious advice giving is a larger concept than simply uttering rights or wrongs. It is the tool which connects the two worlds, and produces `worldly` and `sacred` activities, paradigms, knowledge by treating the source of faith. This treatment always consists of some interpretation. While the differences in the co-existence of various forms of Islam(s) is a clear result of this situation, the role of `agents` is obviously crucial in the process. This work aims at unveiling this constructive aspect of religious advice, and focuses on the case of Büyük Doğu journal. It questions the act of sending religious messages through modern means of communication and within changing sense of temporality with the modern age. Büyük Doğu's project of constructing a pure religious life by means of religious advice and a journal in an environment where the religious community can hardly hold on to its values and cannot even see them materialized most of the time which is mostly expressed with the word `crisis,` is analysed depending on the theories of modernity and nationalism.