Transmission of İslamic knowledge: An analysis of mediation in the practices of learning within the İslamic heritage of Turkey

Abstract

Bu tez, Türkiye'nin kültürel mirasında İslami bilgi aktarımı içerisindeki öğrenme pratikleri ve aracılık formları üzerine eğilmektedir, ve bunu yaparken de Cumhuriyet'in kurulumunda bu öğrenme pratikleri ve aracılık formlarında oluşan değişikliklerin şu anki toplumu ve dine karşı yaklaşımı nasıl etkilemiş olabileceğini daha iyi anlamaya çalışmaktadır. Bunun için de, öncelikle, İslami bilginin kendisi, aracılığın ve pratiğin bu bilgi anlayışının içkin ve önkabul olarak varsayılmış özellikleri olabileceği olasılığını da hesaba katarak, teoritik olarak analiz edilmektedir. Ardından, öğrenme pratikleri ve aracılık formlarının izleri Osmanlı İmparatorluğu'nda İslami bilginin aktarımının gerçekleştiği geleneksel kurumlarda, yani medrese ve tekkede, sürülmektedir ve karşılaştırma ile incelenmektedir. Daha sonra da, şu anki toplumun tadil edilmiş bilgi aktarımı pratikleri ve değişen aracılık formları, tezin içerisindeki öncel çıkarımların ışığında tartışılmaktadır. Sonuç olarak, bu tez de iddia edilmektedir ki, İslami bilgiyi bir aracı üzerinden arama geleneği her ne kadar toplumda süregelse de, bu sürecin kendisi dönüştürücü bir süreçten çok düzgüsel bir sürece kaymıştır; ve geçmiş pratikler kişiyi özne haline getirmeyi amaçlarken, şimdikiler daha çok kurulmuş kimliklere yönlendirmektedir.Anahtar Kelimeler: İslami Bilgi, Bilgi Aktarımı, Aracılık, Kimlik, Özne

This thesis studies the learning practices and mediation forms in the transmission of Islamic knowledge within the cultural heritage of Turkey, with the aim of better understanding how the changes that occurred in these particular learning practices and mediation forms during the foundation of the Republic may have affected the Turkish society and the current approach to religion. For that, first, Islamic knowledge itself is analyzed theoritically, assuming the probability that mediation and practice are intrinsic and presupposed properties of the very knowledge. Second, learning practices and mediation forms are traced back to the traditional institutions within the Ottoman Empire, namely medrese and tekke, where transmission of Islamic knowledge occurred, and investigated through comparison. Third, the altered practices of knowledge transmission and the changing mediation forms within the current society are discussed in the light of the outcomes from the former investigations within the thesis. Consequently, the thesis claims that even though the tradition of seeking Islamic knowledge from a mediator persists in the society, the process itself has become a normative process instead of a transformative one; and that while previous practices of learning aimed to establish the self as a subject, current ones have been leading people more towards constructed identities.Keywords: Islamic Knowledge, Knowledge Transmission, Mediation, Identity, Subject