Playwriting in Armenian diaspora: Melancholia and survival

Abstract

Bu tez çalışması 20. yüzyılda Kuzey Amerika Ermeni Diasporası'ndaki tiyatro faaliyetine odaklanmaktadır. Osmanlı Ermenilerinin 1915'te yaşadığı felaket Ermeni milleti, Osmanlı İmparatorluğu ve tüm vatandaşları için vahim sonuçlara neden olmuştur. Bu unutulmaz olayın tiyatro alanındaki karşılığı ise oyun yazımı, oyunculuk ve sahneleme alanında gelişmekte olan bir tiyatro geleneğinin yok oluşudur. Öte yandan bu felaketin ardından hayatta kalanlar göç ettikleri ülkelere bu tiyatro geleneğini de taşımışlar ve tiyatro yapmaya devam etmişlerdir. Bu çalışmada Ermeni kimliğinin tiyatro oyunlarda nasıl işlendiği ve oyun metinlerinin Kuzey Amerika Ermeni Diasporası'nda Ermeni kimliğin inşasına nasıl katkıda bulunduğunun anlaşılması için 1939-2008 yılları arasında altı farklı oyun yazarının kaleme aldığı sekiz oyun metni incelenmektedir. Kuzey Amerika Ermeni Diaspora tiyatrosu Ermeni kimliğinin temsili açısından geçmiş ile şimdiki zaman arasında sıkışmış bir kimliğe sahiptir. Bu tez çalışmasında da oyun metinlerinde Soykırım deneyiminin temsili ve Soykırım sonrası Kuzey Amerika Diasporasında Ermeni kimliği inşasının yansıması incelenmektedir.

This thesis study concentrates on the theatrical activity of Armenian North American Diaspora in the 20th century. The Catastrophe Ottoman Armenians experienced in 1915 had severe conclusions for the whole Armenian nation, Ottoman Empire and every individual who experienced it. Reflection of this unforgettable event in the field of theatre was the loss of a theatrical tradition, which was developing in terms of playwriting, acting and directing. However, the survivors of the Catastrophe carried the theatrical tradition to their new countries with themselves and managed to continue theatrical activity. Througout the study in order to understand how Armenian identity developed through plays and how they contributed in the formation of Armenian North American Diasporic identity, play texts written between 1939 and 2008 and nine plays from six playwrights are analyzed and discussed. The theatre of the Armenian North American Diaspora possessed a split character between the past and the present experiences in terms of Armenian identity. The thesis study also deals with the limits of the representation of the experience of the Genocide and the post-Genocide identity formation for the Armenians with a focus on the Armenian North American Diaspora.