Life coaching: The attempt of new middle class for self-change

Abstract

Bu tez, yeni orta sınıfın, koçluk pratiği vasıtasıyla kendilerini değiştirme girişimlerini, bu sınıfın habitus'unu ve koçluk seanslarını resmederek analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu çalışma için, yaşam koçları ve danışanlarla yapılan röportajlara ve aynı zamanda yaşam koçlarına ait kitap ve sitelerin döküman olarak analizine dayalı niteliksel bir araştırma yapılmıştır. Bulgular göstermektedir ki koçluk, yeni orta sınıf habitus'u tarafından kökleştirilmiş eğilimlerin yeniden yapılandırılması için kullanılan bir pratik olarak kavramsallaştırılabilir. Bu sınıf habitus'unu, yeniden üretim stratejileri olan eğitim, toplumsal cinsiyet ve omnivore(hepçil) bir beğeni anlayışı üzerinden tanımlıyorum. Bu çerçevede, koçluk perspektifi dolayımıyla oluşturulan yeni doxa'nın (kanaat) ve kendini disipline etme mekanizması olarak kurulan yeni panopticon'un izini sürüyorum. Ayrıca, koçluk pratiğinin çeşitli ruhsal ya da rasyonel teknikleri kullanarak, danışanlar açısından yeni bir kendilik anlatısı ve duygusal dil kurma noktasındaki failliğine bakıyorum. Bu kendini değiştirme süreci, seanslar boyunca gelişen etkileşim kapsamında, karşılıklı olarak sergilenen kimlik performanslarının ürünü olarak incelenmektedir. Bu bağlamda, tez 2 ana argümana dayanmaktadır. İlki, yaşam koçluğunun, yeni orta sınıf mensuplarının, sosyal olarak kurulmuş ideal benliklere erişmek için başvurdukları bir pratik olduğudur. Diğeri ise, seanslar süresince koçların danışanlara empoze ettiği hakikat rejimi üzerinden danışanların edindiği yeni kendilik algısının sistemle uyumlu bir anlayışa dayalı olduğu bulgusudur.

This thesis aims to analyze the pursuit of the new middle class for a self-change via coaching practice, by depicturing the habitus of this class and the coaching sessions. For this study, I made a qualitative research in Istanbul based on interviews done with both the life coaches and coachees, and document analysis of the web sites of the life coaches and the books written by them. My research findings show that coaching can be conceptualized as a practice which is used by the members of the new middle class habitus to reconstruct their rooted dispositions. I depict the habitus of the new middle class through the reproduction strategies of education, gender, and omnivore taste. Within this scope, I trace the formation of a new doxa, which is formed through coaching mentality, and panopticon, which is constructed as a new self-disciplining mechanism. Also, I look at the agency of coaching practice in the ways it shapes a new self-narration and an emotional language for coachees, by way of using a series of spiritual or rational methods. This process of self-change is investigated as a production of reciprocally displayed identity performances, resting upon developing interaction along the sessions. Within this context, my thesis is based upon two main arguments. The first is that the members of the new middle class engage in a process of habitus transformation, in order to reach their socially founded ideal selves. The other is the finding that the coachees' acquirement of the new self-perception, that is imposed by the coaches through the regime of truth, relies on a understanding in compatible with the existing system.