From analogue to digital: Family photography in transition

Abstract

Fotoğraf gündelik hayatımızın bir parçasıdır. Temsil ve iletişim kabiliyeti onu hem kurumlar hem de bireyler için vazgeçilmez bir araç haline getirmiştir. Dijital fotoğrafın ortaya çıkışıyla, fotoğrafın sosyal ve kültürel alanın her köşesindeki etkisi görünür hale gelmiştir. Bu çalışmanın amacı, analog fotoğraftan dijital fotoğrafa geçişi, sosyo- kültürel pratikler ve bağlamlar üzerindeki etkisine istinaden anlamaya çalışmaktır. Fotoğrafın ve etrafındaki sosyo-kültürel pratiklerin geçirmekte olduğu dönüşümün bir göstergesi olduğuna inandığım için bu çalışmada sürdürülen tartışmanın merkezinde aile fotoğrafı vardır. Aile fotoğrafları, materyal ve toplumsal değeri olan nesnelerdir; her zaman aile ağlarının, ilişkilerinin, ritüellerin ve hafızanın aktarıcısı rollerini üstlenmişlerdir. Dijital teknolojilerin ortaya çıkışı ve fotoğrafın her alanda var olmasıyla beraber, fotoğrafın hem biçimindeki hem de işlevindeki değişimler, aile fotoğrafını ve etrafındaki pratikleri de dönüştürmüştür. Bu çalışmada metodoloji olarak nitel araştırma tekniği seçilmiştir. On altı kişiyle yapılan yarı yapılandırılmış, yüz yüze görüşmeden toplanan veriler bu çalışmanın temelini oluşturmaktadır. Sonuç olarak, bu çalışma aşağıdaki bulgulara ulaşmıştır. İlk olarak, aile fotoğrafı ve etrafındaki sosyal pratikler geçerliliğini daha farklı, kompleks ve çok katmanlı biçimlerde korumaktadır. Bununla birlikte, aile albümü, dijital fotoğrafın çokluğu nedeniyle sürdürülebilir bir ritüel olarak görülmemektedir. İkinci olarak, aile fotoğrafı kavramı yerini arkadaşlığa bırakırken fotoğraf çekmenin ardındaki niyet, hafıza amacıyla kaydetmekten, kimlik oluşturmak ve paylaşmak için kaydetmeye, evrilmiştir. Ve son olarak, tüm bu dönüşümler mahremiyet ve aleniyet arasındaki sınırı belirsizleştirmiştir.

Photography is part and parcel of our everyday lives. Its representational and communicative capability has made it an indispensable medium for both institutions and individuals alike. With the advent of digital photography, one can observe its impact in every corner of social and cultural sphere. The purpose of this study is to attempt to understand the transition from analogue to digital photography with regard to its impact on socio-cultural practices and contexts. To this end, at the center of the discussion in this study is family photography, for its transformation, I believe, is indicative of the transformation of social and cultural practices around photography in the transition. Family photographs, are objects that have material and social aspects, have long functioned as the transmitter of familial networks, relations, rituals and memory. The coming of digital technologies and ubiquity of photography as well as the changes in its form and function, has also transformed social and cultural practices around family photography. As the methodology for this study, a qualitative research approach was chosen. The data gathered from sixteen one-to-one semi structured interviews serve as the basis for this study. As a result, this study indicates the following findings. Firstly, social practices around family photography prevail, but in different complex and multi-layered forms. However, the family album does not seem to be a sustainable ritual because of the over-abundance of photography. Secondly, the intension behind taking photos has changed from storing for memory to forming identity as family photography has replaced with what may be called friendship photography. And finally, all these transformations create a blurred boundary between privacy and publicity.