Yetiştirme yurtlarında kalan ergenlerin saldırganlık ve öfke düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Çalışmamızın öncelikle amacı, İstanbuldaki Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına bağlı Yetiştirme Yurtlarında yaşamakta olan ergenlerin saldırganlık ve öfke düzeyleri arasındaki ilişkiyi bilimsel olarak incelemektir.Araştırmanın çalışma grubunu, İstanbul ilinde Kemerburgaz, Florya, Tepekent, Alibeyköy ve Beylikdüzü'ünde bulunan Çocuk Destek Merkezi ile Halkalı, Kasımpaşa, Kocamustafapaşa ve Zeytinburnu'nda bulunan Çocuk Evleri'nde yaşayan 72 kız 61 erkek olmak üzere toplam 133 ergen oluşturmuştur. Araştırmanın çalışma grubu tesadüfi örnekleme yöntemi ile seçilmiştir. Araştırmada ergenlerin saldırganlık düzeylerini ölçmek amacıyla Olweus tarafından geliştirilmiş ve Gladue tarafından uyarlaması yapılan `Saldırganlık Envanteri (SE)`, ergenlerin öfke düzeylerini belirlemek için Spielberger tarafından geliştirilen `Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarz Ölçeği` ve araştırmanın değişkenlerine yönelik veri toplamak amacıyla da araştırmacıyı yapan kişi tarafından hazırlanan `Kişisel Bilgi Formu` kullanılmıştır. Araştırmanın sonunda elde edilen veri sonuçlarına göre, kızların fiziksel saldırganlık envanterinden aldıkları skorların erkeklerin fiziksel saldırganlık envanterinden aldıkları skorlara oranla daha düşük olduğu belirlenmiştir. Çocuk destek merkezinde kalan ergenlerin sürekli öfke, öfke dışavurum ve fiziksel saldırganlık ölçeklerinden aldıkları skorların çocuk evlerinde kalan ergenlerin sürekli öfke, öfke dışavurum ve fiziksel saldırganlık ölçeklerinden aldıkları puanlara oranla daha yüksek olduğu görülmüştür. Ergenlerin kurumlarda ne kadar süredir kaldığı, kaçıncı sınıfta öğrenim gördüğü, arkadaş ilişkilerinin nasıl olduğu gibi demografik bilgilerle ergenlerin saldırganlık ve öfke düzeyleri arasında bir ilişki bulunmamıştır. Ayrıca, ergenlerin öfke dışavurum alt ölçeğinden aldıkları skorlar arttıkça ergenlerin saldırganlık ölçeğinden aldıkları skorlarda artmakta olduğu gibi sonuçlara ulaşılmıştır.

The purpose of this research is to define the correlation between aggressiveness and anger levels of the teenagers living in public orphanages governmental institutions. The study group of the research is composed of 133 teenagers (72 girls and 61 boys) who live in support centers for children(Çocuk Destek Merkezi) in Kemerburgaz, Florya, Tepekent, Alibeyköy and Beylikdüzü along with rehabilitation centers for children Halkalı, Kasımpaşa, Kocamustafapaşa and Zeytinburnu. The study group was chosen by using random sampling methods. Aggression Inventory developed by Olweus and modified by Gladue has been used in this research in order to measure the aggressiveness level of the teenagers. In order to determine the anger levels of the teenagers, The Anger Expression Scale developed by Spielberger has been used and the researcher benefited from its self-prepared `Self Description Form` to collect data regarding the variables in the research. The results of the research show that girls scored higher than boys in the sub scale of unexpressed anger, that boys scored higher than girls in physical aggressiveness scale, that teenagers who stay in support centers for children scored higher in anger, anger expression and physical aggressiveness scale than those who stay in rehabilitation centers for children. A correlation among the duration of their stay in the aforesaid institutions, their current school year, their relations with their friends and their anger levels has not been found. Moreover, it has been concluded that the higher the teenagers scored in the sub scale of anger expression, the higher they scored in the agression inventory.