Ortaokul öğrencilerinin okula bağlılıklarında önemli bir faktör: Okul kültürü

Abstract

Bu araştırma, ortaokul öğrencilerinin algılarına göre, resmi ortaokul ve İmam Hatip Ortaokullarında oluşturulan okul kültürünün, bu okullara devam eden öğrencilerin okula bağlılıklarına olan etkisini ortaya koymayı amaçlamıştır. Bu bağlamda tez çalışmamızda nicel yöntemler takip edilmiştir. Araştırma uygulamaları için İstanbul'un beş ilçesinde, birer normal ortaokul ve İmam Hatip Ortaokulu belirlenmiştir. Örneklem olarak 2019-2020 eğitim-öğretim yılında belirlenen okullarda eğitim görmekte olan öğrencilerden 1053 öğrenci seçilmiş ve bu öğrencilere Çayırdağ (2006) tarafından geliştirilen Okul Kültürü Ölçeği (OKÖ) ve Çengel, Totan ve Çöğmen (2017) tarafından Türkçeye uyarlanan Okula Bağlılık Ölçeği (OBÖ) uygulanmıştır. Veriler korelâsyon ve regresyon analiz teknikleri yardımıyla çözümlenmiştir. Verilerin analizi için ilk önce normallik testi yapılarak verilerin normal dağılım gösterdiğine karar verilmiş, daha sonra parametrik testlerin uygulanmasına geçilmiştir. Öğrencilerin okula bağlılıkları ve algıladıkları okul kültürünün cinsiyet ve sınıf düzeyi değişkenlerine göre analizi için t-testi, okul türü değişkenine göre analizi için ise tek yönlü varyans (ANOVA) analizi uygulanmıştır. İki değişken arasındaki korelasyonun belirlenmesi için Pearson Korelasyon; okul kültürünün okula bağlılığın alt boyutlarını yordayıp yordamadığına yönelik olarak ise Basit Regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre ortaokul öğrencilerinin genel anlamda okula bağlılıklarının ''yüksek'' olduğu, diğer değişkenimiz olan okul kültürünün alt boyutlarından gelişimsel kültür boyutu düzeyinin `yüksek`, başarı kültürü boyutu düzeyinin `yüksek`, katı kurallara bağlılık boyutu düzeyinin ise `orta` düzeyde olduğu sonucuna varılmıştır.

In this study, it is aimed to reveal the effect of school culture created in secondary school and imam hatip secondary school on the engagement of the students attending to these schools according to the perceptions of secondary school students. For this purpose, the quantitative methods are used in this thesis. The population of the research consists of students from secondary school and imam hatip secondary school who are studying in the 2019-2020 academic year in districts of Istanbul Province. As a sample, 1053 students were selected from these students and `School Culture Scale` developed by Çayırdağ (2006) and `School Engagement Scale` adapted to Turkish by Çengel, Totan and Çöğmen (2017) were applied to the sample. The data were analyzed with the correlation and regression analysis techniques. For the analysis of the data, the normality test was performed first, and it was decided that the data showed a normal distribution. Later, parametric tests were applied. T-test was used to analyze students' engagement to school and their perceived school culture according to gender and grade level variables, and one-way analysis of variance (ANOVA) was used for analysis by school type variable. Pearson Correlation was applied to determine the correlation between two variables and Simple Regression analysis was used to determine whether school culture predicted sub-dimensions of school engagement. According to the findings of the research, it is concluded that the secondary school students' engagement to school in general is at 'high level'; the level of developmental culture, which is another sub-dimension of the culture of secondary school students is at 'high level'; the secondary students' level of achievement culture dimension is at 'high' and the secondary school students' level of adherence to strict rules is at the `middle` level.