Aktif gag (öğürme) refleksi olan hastalarda, videolarengoskopk muayene öncesinde verilen eğitimin gag( öğürme) refleksi kontrolü üzerine etkisi

Abstract

Bu araştırma, aktif gag (öğürme) refleksi olan hastalarda, videolarengoskopi öncesi verilen eğitimin muayene sırasında gag (öğürme) refleksi kontrolü üzerine etkisini belirlemek amacıyla yapıldı.Deneysel olarak yapılan araştırmada, prospektif, randomize kontrollü çalışma yöntemi kullanıldı. Araştırmanın evrenini, Temmuz 2017-Mart 2018 tarihleri arasında videolarengoskopi için başvuran gag (öğürme) refleksi aktif hastalar (N=363) oluşturdu. Randomizasyonda örneklem olarak; her ayın 1. ve 3. haftası başvuranlar eğitim verilen deney grubunu (n=35), 2. ve 4. haftası başvuranlar kontrol grubunu (n=35) oluşturdu. Araştırma, 26 Temmuz 2017-30 Mart 2018 tarihleri arasında, Üsküdar Üniversitesi NP Feneryolu Tıp Merkezi ve NP Beyin Hastanesi KBB polikliniğinde yapıldı. Veri toplanmadan önce etik kurul onayı ve kurumdan çalışma izni alındı. Örneklem sayısı Calculations Version 3.0 January 2009 istatistiki analiz yöntemiyle belirlendi.Deney grubundaki gag (öğürme) refleksi aktif gönüllülere videolarengoskopi öncesi 10 dk. süren 5 basamaklı eğitim verildi. Eğitimin basamakları 1. Avuç içi akupressur noktasına baskı uygulaması yaptırılması 2. İşlem hakkında bilgilendirme 3. Pozisyon verme 4. Diyaframik nefes kontrolü (kontrollü ritmik solunum dil dışarda) 5. Muayene örneği videosu gösterimi ve demonstratif uygulama yaptırma birlikte üç kez tekrar şeklinde uygulandı.Kontrol grubundaki gag (öğürme) refleksi aktif gönüllülere ise videolarengoskopi öncesi rutin bilgilendirme yapıldı. Gönüllülerin tümüne gag (öğürme) refleksi aktifliği tanılama formu, muayene sonrası gag (öğürme) refleksi kontrolü değerlendirme formu doldurulup eğitimin etkinliği, muayene süreleri ve sağlık kuruluşunda kalım süreleri belirlendi.Araştırmada, Kolmogorov-Smirnov testi, ki kare testi, independent samples t testi, Mann-Whitney U testi ve Kruskal Wallis testi kullanılarak SPSS 21.0 versiyonu Base c42exxxxxxxxx893b ile analiz edildi.Videolarengoskopi öncesinde verilen gag (öğürme) refleksi kontrolü eğitimi etkinliğinin hasta yönünden muayene kolaylık düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu (p<0,01), muayenenin gag (öğürme) olmadan gerçekleşmesi, muayeneninbeklenen sürede tamamlanması, gag (öğürme) refleksi kontrolünde güçlük yaşansa da farmakolojik yöntem kullanılmadan tamamlanmış olması yönünden anlamlı fark olduğu (p<0,01) bulundu. Muayene süresi ve sağlık kuruluşunda kalım süreleri karşılaştırıldığında deney grubu ve kontrol grubu arasında anlamlı fark (p<0,01) bulundu.Bu araştırmada, aktif gag (öğürme) refleksi olan hastalarda, videolarengoskopik muayene öncesi verilen eğitim ile gag (öğürme) refleksinin daha fazla kontrol altına alınabileceği, muayene ve sağlık kuruluşunda kalım sürelerinin azaldığı, hastalar için muayene kolaylık düzeyinin arttığı farmakolojik ilaç kullanımı ihtiyacının azaldığı belirlenmiş olup, daha büyük ve multidisipliner hemşirelik alanlarında farklı hasta gruplarında çalışmaların yapılması önerilmektedir.

This study was conducted to determine the effect of gag reflex control training on the control of gag reflex in patients with hyperactive gag reflex during a videolaryngoscopic examination.The research was conducted as a prospective, randomized controlled, experimental study. The patients presenting for a videolaryngoscopy constituted the universe of the study (N=363). The patients with hyperactive gag reflex who presented for videolaryngoscopy in the first and third week of each month were identified as the study group (n=35), and those that applied on the second and forth week of each month were designated as the control group (n=35). The study was carried out over the period July 26, 2017 - March 30, 2018 at Uskudar University NP Feneryolu Medical Center and the ENT Polyclinic of NP Brain Hospital. The approval of the ethics committee and permission from the institution were obtained before data collection. Sample size was calculated using the statistical analysis program of Power and Sample Size Calculations, 3.0, January 2009.The participants with hyperactive gag reflex in the training group were given a five-step training for 10 minutes before the videolaryngoscopy. The training steps were repeated three times. The steps consisted of: 1. Pressing on the acupressure area; 2. Providing information about the procedure; 3. Positioning; 4. Diaphragmatic breath control; 5. Viewing of a video of a sample examination and demonstrative application.The participants with hyperactive gag reflex in the control group were provided with routine information before the videolaryngoscopy. All of the participants were asked to fill out the gag reflex activity diagnosis form and the post-examination evaluation form, so that the effectiveness of the training, examination durations and the duration of their stay in the hospital could be determined.Data were analyzed with the Kolmogorov-Smirnov test, the independent samples t test, the Mann-Whitney U and Chi-Square tests, using SPSS Version 21.0.It was found that with the gag reflex control training given prior to the videolaryngoscopy, patients experienced a significant difference (p<0.01) in the level of ease of examination. A significant difference (p<0.01) was also seen in that the examination was performed without gagging, the examination was completed in the expected time frame, and despite the fact there might have been difficulties in controlling the gag reflex, the procedure could be completed without the use of any pharmacological method. A significant difference (p<0.01) was found when the duration of the examination and the duration of stay at the health facility were compared. There was a significant positive difference (p<0.01) between education status and the efficacy of videolaryngoscopy and gag reflex control training.It was determined that the gag reflex could be controlled by education given before an videolaryngoscopic examination in patients with hyperactive gag reflex, that the duration of the examination and the stay at the hospital could be shortened, and the need of topical anesthetic drugs was reduced. It is suggested that further multidisciplinary studies be conducted in a variety of larger patient groups.