Yabancıların evlenme hakkı

Abstract

Bu çalışmada, öncelikle `vatandaş` ve `yabancı` kavramlarına, uluslararası hukuk ilkelerinden yararlanılarak kısaca değinilmiştir. Daha sonra `evlenme hakkı`nın kapsamı, uluslararası insan hakları sözleşmeleri ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları ışığında incelenmiştir. Evlenme hakkını kullanırken yabancılara uygulanacak hukuk konusunda uygulamada benimsenen iki farklı sistem belirtilmiş ve bu sistemler çeşitli devletlerin ulusal düzenlemelerinden örnekler verilerek irdelenmiştir. Bu ulusal düzenlemeler ile Türk Hukukundaki düzenlemeler arasında karşılaştırma yapmak imkanı bulunmuştur. Uluslararası hukuk ve insan hakları hukukunun genel ilkeleri doğrultusunda Türk Hukukunda ne gibi değişiklikler yapılmasının faydalı olacağı konusunda önerilerde bulunulmuştur. Son olarak yabancının bulunduğu ülkede `vatandaş` kimliği ile evlenmesine olanak sağlayan ve istisnai bir yol olan `konsolos evlendirmeleri` üzerinde durulmuştur.

In this study, firstly the terms of `citizen` and `alien` are briefly mentioned with the assistance of pirinciples of international law. Later, the scope of `the right to marry` is analyzed in light of international human rights conventions and decisions of the European Court of Human Rights. Two difference systems accepted in praxis, which are to be applied to aliens while they exercise the right to marry are brought out and those systems are examined by giving examples from several national regulations. The chance to make a comparison between those regulations and Turkish legal system is also achieved. Some suggestions for ammendments for Turkish Legal System are made in accordence with international law and general principles of human rights law. Finally it is mentioned about `concular marriage` which is an aceptional situation and allows an alien to marry as a `citizen` in the state he exist.