Oğuz Atay`da yazarlık kurumunun iflası ve edebi intihar

Abstract

Bu çalışmada Oğuz Atay'ın ilk iki romanı Tutunamayanlar ve Tehlikeli Oyunlar'da yazarlık kurumunun, gerçekliğin bir temsili olarak romanın ve bu temsilin olanak/olanaksızlıklarının nasıl sorunsallaştırıldığı ele alınmaktadır. Söz konusu içerik, gecikmiş modernlik ve kültürel/dilsel sıkışmışlık bağlamında tartışılmakta, metinlerin üst-kurmaca özellikleri yine bu bağlamda bir çözümlemeye götürülmektedir. Atay'ın yapıtı üzerine geliştirilmiş ikincil literatüre genel bir bakışla, söz konusu romanların Türk romanı kanonundaki yeri irdelenmekte ve Atay'ın Türk edebiyatı geleneğiyle kurduğu ilişkinin özellikle Tehlikeli Oyunlar'da nasıl yansıdığı tartışılmaktadır. Yazarlık kurumunun sorunları, bu kurumu iflasa götüren koşullar, dil/yaşam özdeşliği ve romanda özgün bir dil yaratmanın olanakları, Atay'ın metinlerindeki ?delilik? ve ?intihar? motifleri üzerinden ele alınmakta ve çözümlenmektedir.

This study focuses on the problematization of authorship, novel as the representation of reality and the possibilities/impossibilities of the novel in terms of representation in Oğuz Atay?s first two novels, Tutunamayanlar and Tehlikeli Oyunlar. This context is discussed in terms of ?belated modernity? and ?cultural-lingual dilemma,? and the metafictional aspects of the texts are analysed, again, in this conceptual framework. The position of these two novels in the canon of Turkish novel is examined through a general view of the secondary literature on Atay and the way Tehlikeli Oyunlar comprises Atay?s relation with the tradition of Turkish literature is discussed. The problems of authorship, the circumstances that lead authorship to corruption, the identification of language&life, and the possibilities of creating an authentic voice in the novel are discussed through an analysis of the motives of ?insanity? and ?suicide? in Atay?s novels.