Geçmişte kalan insan hakları ihlalleri ile yüzleşmek: Onarıcı adalet yaklaşımı kapsamında Sivas katliamı

Abstract

Bu çalışmanın amacı; 2 Temmuz 1993 günü otuz beş kişinin öldürülmesi ile sonuçlanan Sivas katliamını, geçmişle hesaplaşma politikaları bağlamında ele almak ve bu politikalar doğrultusunda mağduriyetin ne şekilde giderilebileceğini incelemektir. Bu çerçeveye uygun olarak Sivas katliamı üzerine çeşitli materyaller (Sivas tarihi üzerine kitaplar, dönem gazete ve dergileri, Sivas davası dosyaları, TBMM tutanakları) incelendikten sonra temel olarak üç soruya yanıt aranmıştır: Sivas katliamını toplumsal bir yara olarak değerlendirmek mümkün müdür? Sivas katliamının toplumsal bir yaraya dönüşmesine ne neden olmuştur? (1) Dünyada ve özel olarak Türkiye'de toplumsal yaralar ile nasıl yüzleşebiliriz? Geçmişle hesaplaşma kavramını, bu yüzleşmeyi gerçekleştirmek için kullanabilir miyiz? (2) Geçmişimiz ile hesaplaştığımızda, toplumsal yaralar sonucu ortaya çıkan mağduriyeti hangi hukuk yaklaşımı içerisinde ele alabiliriz? Onarıcı adalet yaklaşımı çerçevesinde mevcut mağduriyeti gidermek, oluşan zararı en aza indirgemek mümkün müdür? (3).

The purpose of this thesis is to analyze the massacre of Sivas which thirty-five people has been killed in 2 July 1993. In order to this I try to analyze this massacre in the light of confrontation with the past policies and examine if redress grievances is possible with it. To achieve this purpose after I study the Sivas massacre by different materials (such as; books on the history of Sivas, epoch newspapers and magazines, records of the Sivas case, Turkish Grand National Assembly protocols); I try to find answers to three questions: (1) In the world and particularly in Turkey, how can we face up to social injuries? Can we use dealing with the past policies in order to actualize this face up? (2) In which legal context we can analyze the damnifications that appear because of social injuries? (3) Is it possible to reduce the damage by using a restorative justice approach?