The European Communities` reactions to military interventions in Turkey and Greece

Abstract

Geçtiğimiz yüzyılda, 1909-2009 yılları arasında, Türkiye ve Yunanistan'da birçok askeri müdahale yaşanmıştır. 20. yüzyılın başlarından itibaren, dünya sürekli bir savaşa sahne olduğu için de bu askeri müdahalelere, İkinci Dünya Savaşı'nın sonuna kadar müsamaha gösterilmiştir. Fakat Soğuk Savaş'ın başladığı yıllarda, ileride meydana gelebilecek olası savaşları engellemek için uluslararası organizasyonlar kurulmuş, ülkeler bu organizasyonların çatısı altında bir araya getirilmiştir. Bu bağlamda, Türkiye ve Yunanistan, aynı zamanda Avrupa Ekonomik Topluluğu (AET) üyeliğine başvurmuştur. Iki ülkenin de bu üyelikten beklentisi, AET'den gelecek mali yardımla ekonomilerini düzeltmek ve bir Avrupa ülkesi olarak güçlü bir siyasete sahip olmaktı. Ancak, AET, Türkiye ve Yunanistan'da gerçekleşen darbeleri hoş karşılamamış, darbe sonrası kurulan askeri yönetimlere de karşı çıkmıştır. Askeri müdahalelerin, Türk ve Yunan demokrasilerine ara verdirdiğini ileri sürerek, ısrarla askeri yönetimlerin son bulmasını ve seçilmiş sivil politikacıların yönetime geçmesini talep etmiştir. Bu istekten yola çıkarak, bu tez AET'nin Türkiye ve Yunanistan'daki darbelere vermiş olduğu tepkileri karşılaştırmaktadır.

During the last century (1909-2009), several military interventions occurred in Turkey and Greece. These military interventions into politics were tolerable until the end of the Second World War, as the world had been facing ongoing warfare since the early 20th century. However, in the early Cold War era, major international institutions were established to prevent war by forming alliances between countries. In this context, Turkey and Greece applied for membership in the European Economic Community (EEC) in 1959 in order to improve their economies through financial aids and their political systems by integrating into Europe. However, the EEC did not approve of the coups d?état of the Turkish and Greek military and objected to the military regimes which were founded subsequently. Arguing that the military interventions disrupted Turkish and Greek democracies, the Community insisted on the replacement of military rule with civilian politicians. In the light of this demand, this thesis compares the reactions of the EEC to the Turkish and Greek coups d?état.