An analysis of bt cotton and its economic, social and environmental impact in India

Abstract

Genetik mühendisliği yoluyla geliştirilen ürünler, 1996'da ticarileştirilmiş olup, ogünden bu yana, dünyanın en büyük tarım üreticisi ülkelerinde yaygınlaşmıştır. Sözkonusu ürünler, gelişmekte olan ülkelerdeki ekonomik az gelişmişlik, yoksulluk, açlıkve çevre bozulmasına karşı bir çözüm olarak sunulmaktadır. Böceklere karşı dirençlive ayrık otları için kullanılan ilaçlara karşı toleranslı ürünler, çiftçilere, daha az risk vedaha az maliyetle daha çok üretecekleri vaadinde bulunmaktadır. Bu çalışma,böceğe karşı dirençli Bt pamuğun Hindistan'daki sonuçlarını incelemekte ve ekonomi,çiftçiler ve çevreleri üzerindeki etkilerin, tohumları üreten tarımsal biyoteknolojişirketleriyle bunları onaylayan hükümetler tarafından öne sürülen vaatlerle orantısızolduğunu tespit etmektedir. Çalışma, tarımsal biyoteknolojinin, teknik anlamdaişleyen bir teknoloji olmakla birlikte, uzun vadeli toplumsal ve çevresel güvenliği kısavadeli ekonomik kazanca feda etmemek bakımından aşılması gereken pekçok kritiksorun bulunduğunu savunmaktadır. Az gelişmişlik sorunu yalnızca biyoteknolojimarifetiyle çözülemez; yürütülebilir bir kalkınma politikasının odağında, ulusal veuluslararası ölçekte, doğru bir toplumsal, ekonomik, ve siyasal politikalar bileşimininyer alması gerekmektedir.

Genetically engineered crops were commercialized in 1996 and have since spreadacross the largest agricultural producing countries in the world. They are heralded asthe solution to economic underdevelopment, poverty, hunger and environmentaldegradation in developing countries; insect resistant and herbicide tolerant traits willallow farmers to grow more, at less risk and at less cost. This paper analyzes theeffect of insect resistant Bt cotton in India and finds that the impacts on the economy,its farmers and their environment do not correlate with the promises made by theagricultural biotech companies that produce the seeds and the governments thatapprove them. This paper argues that whilst agricultural biotechnology works in atechnical sense, there are many critical issues that need to be overcome to ensurethat long-term social and environmental security are not sacrificed for short-sightedeconomic gain. Underdevelopment will not be solved by biotechnology alone; theright combination of national and international social, economic and political policiesare at the heart of any viable development policy.