Aktif istihdam politikaları açısından Türkiye-Almanya karşılaştırması

Abstract

İşsizlik veya istihdam sorunu, tüm dünyada gündemden düşmeyen sorunların en başında gelmektedir. Bütün devletlerin ve hükümetlerin en önemli programlarını istihdam politikaları oluşturmaktadır. Çünkü işsizlik oranları, hükümet değiştirebilen verilerdir. Her ülkenin kendine özgü istihdam politikaları vardır; ancak günümüzde işsizlik ülkelerin kendi başına çözebileceği sorunlardan değildir. Aktif istihdam politikaları, G-20 ülkelerinin gündeminde son 10 yıldır daha fazla yer almaya başlamıştır. Gelişmiş ülkelerin ekonomileri, dünya ekonomisinin % 83'ünü kapsamaktadır. `Aktif istihdam politikaları` kavramı, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra İsveç'te işsizliği azaltmak ve enflasyonu kontrol alma politikaları uygulamalarında kullanılmıştır. 1960'lı yıllardan sonra ise Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD), aktif istihdam politikalarını işgücü piyasası politikaları bünyesinde değerlendirmiştir.Avrupa ülkelerinde kısa sürede yaygınlaşan aktif veya tam istihdam politikalarının amacı; işgücü ve istihdamı artırmak, arz, talep, emek, meslek, sektör, işyeri bölgesi gibi kavramları birbirleri ile uyumlu hale getirmektedir. İlk ortaya atıldığı yıllarda bu politikalar her ne kadar siyasilerin ve ekonomi çevrelerinin ilgisini çekmese de 1980'li yıllarda artmaya başlayan küresel işsizlik, hükümetleri ekonomi programlarında aktif istihdam politikalarını dikkate almaya zorlamıştır. Bu bağlamda çalışmam kapsamında ekonomi politikaları ve sorunlarının çözümü için önemli bir olgu olan aktif istihdam politikası araçlarının rolü ve işleyişi ele alınmaya çalışılmış ve Almanya modelini ele alarak Türkiye ve Almanya hükumetlerinin istihdam politikaları karşılaştırılmıştır.

The problem of unemployment or employment is at the forefront of problems that are not falling on the agenda all over the world. Employment policies constitute the most important programs of all governments and governments. Because the rates of unemployment are the ones that can change the government. Each country has its own employment policies; but today unemployment is not a problem that countries can solve on their own.Active employment policies have begun to take place in the agenda of the G-20 countries for the last 10 years. Developed countries' economies cover 83% of the world economy. The concept of `active employment policies` was first used in Sweden shortly after World War II to reduce unemployment and to implement inflation control policies. After 1960, the Organization for Economic Co-operation and Development (OECD) assessed active employment policies in the context of labor market policies.The aim of active or full employment policies, which have become widespread in European countries, increasing the labor force and employment, making the concepts such as supply, demand, labor, profession, sector, workplace region compatible with each other. Although these policies have not attracted the attention of politicians and economic circles in the years they were first introduced, global unemployment which began to increase in the 1980s forced governments to take active employment policies into account in their economic programs. In this context, economic policies and the scope of my work is important in solving the problems that have attempted to evaluate the role of the intended active employment policy instruments and employment policies by addressing the German model was compared to the government of Turkey and Germany.