Coping mechanisms and emotions through the narratives of the ex-prisoners in Diyarbakir Prison (1980-1984)

Abstract

1980 Askeri Darbesi'nden sonra işkence teknikleri Türkiye'deki hapishanelerde çok daha yoğun bir şekilde kullanılmaya başlandı. Diyarbakır Askeri Cezaevi bu hapishaneler arasında en yoğun ve hayal edilemeyecek şekilde vahşi işkence tekniklerinin kullanıldığı hapishanelerden birisi oldu. Çalışmamızdaki amaç, bu işkencelere maruz kalmış insanların ,özellikle 1980 ve 1984 yılları arasında, işkence ile baş etme yöntemleri ve gösterdikleri duyguları araştırmaktır. 50 eski tutsakla yapılan görüşmeler içerik analizi yapılarak incelenmiştir. Sonuçlara göre, eski tutsakların 26 çeşit baş etme yöntemi kullandığı görülmüştür. Bulgularımıza göre; politik bilinç ve anlamlandırma, direniş, kıyaslama, ihtiyaçların düzenlenmesi ve itaat etme en çok kullanılan baş etme mekanizmaları olmuştur. Bunun yanında; eski tutsakların, hikayelerini anlatırken 27 adet duygu gösterdiği görülmüştür. Bunlar arasında en çok korku, üzüntü, utanç, dehşet ve iyi hissetmeye dair ifadelerle ilgili duygular yer almıştır.

In the process after the Military Coup, torture took place much more in the prisons in Turkey. Diyarbakır Military Prison is thought to be the prison as one of the cruelest places which used unimaginable torture techniques on the ex-prisoners. In this study, our purpose is to explore coping mechanisms and emotions of those ex-prisoners in Diyarbakır Military Prison in between 1980 and 1984. Content analysis is done through the fifty interviews of the ex-prisoners. The results showed that the ex-prisoners used 26 varieties of coping mechanisms. We found that they mostly used political awareness and sense making, resistance, social comparison, need regulation and obeying as coping mechanisms. 27 emotions were found to be disclosed in the narratives of the ex-prisoners. Fear, sadness, embarrassment, horror and feeling pleased are the emotions which are mostly shown by the ex-prisoners.