Ortopedik engellilik ve dini başa çıkma (Trabzon örneği)

Abstract

Araştırmanın amacı Trabzon il ve ilçelerinde yaşayan ortopedik engelli bireylerin karşılaştıkları güçlükleri aşmada hangi dini başa çıkma yöntemlerini kullandıklarını belirlemek, karşılaştıkları güçlükleri tespit ederek kendilerine rehberlik yapmak, toplumda diğer bireyler gibi hayatlarını sürdürmelerini sağlamaya çalışmaktır. Araştırmamızın kuramsal kısmının evrenini psikoloji ve din psikolojisi bilim dalı sahaları, örneklemini ise davranışçı psikoloji ekolü ve dine yaklaşımı oluşturmaktadır. Uygulama kısmının evrenini ve örneklemini 2014 yılında Trabzon il merkezi ve ilçelerinde yaşayan 9 kadın ve 23 erkek olmak üzere toplam 32 ortopedik engelli birey oluşturmaktadır. Araştırmamızda örneklem oluşturulurken tesadüfi örneklem (Random) yöntemi kullanılmıştır. Genel itibariyle araştırmamızda anket (survey) tekniği uygulanmıştır. Araştırmamıza katılan katılımcıların dini inanç ve ibadet durumlarını öğrenmek amacıyla sormuş olduğumuz sorulara tüm bireyler cevap vermiştir. Bu bireylerin büyük bir kısmı 46 yaş ve üstüdür. Katılımcıların cinsiyet dağılımında ise erkekler çoğunluğu oluşturmaktadır. Araştırmamıza katılan bireylerin çoğunun sosyo-ekonomik seviyeleri orta hallidir ve ailelerinde engelli birey bulunmamaktadır. Bireylerin çoğu 11 yaş ve üstünde engelli olmuştur ve engellilik oranları %40 ve altındadır. Araştırmamıza katılan bireylerin çoğunun eğitim durumu ilkokul ve lise düzeyindedir. Eğitim ve ekonomik seviyesi yüksek olanların dine bağlılıkları ve kendini kabullenmeleri daha zayıf, ekonomik ve eğitim seviyesi düşük olanların ise dine bağlılıkları daha kuvvetlidir. Engelli olma durumu doğuştan ve erken yaşta olanların dini inanç ve ibadetlerini yerine getirmeleri geç yaşta engelli olanlardan daha zayıftır. Erkeklere göre bayanlarda, engellilik oranı yüksek olan ve ailesinde engelli birey bulunanların diğerlerine göre dini inanç ve ibadetlerini yerine getirme oranının daha düşük olduğu görülmüştür.Anahtar Kelimeler : Ortopedik Engelli, Dini Başa Çıkma, Trabzon Örneği

The aim of this study is to determine which religious coping methods do the persons with orthopedic disabilities living in Trabzon province and towns use for the problems that they encounter, and also is to allow them to continue their lives as other individuals in society by identifying the problems that they encounter. The universe of the theoretical part of the study is composed of psychology and religion psychology, the sample is composed of behaviorist psychology ecole and approach to religion. The universe and sample of the applications includes a total of 32 patients with orthopedic disabilities that 9 of them females and 23 males living in Trabzon province and district in 2014. Random sample method is used in our study. In generally, survey technique was applied in the study. All participants in our research have answered all questions that asked to learn the status of religious belief and worship status. Some of these participants were 46 ages or over. Most of the individuals participated to our study are socio-economically moderate and there is no disabled individual in their families. Most individuals have become disabled in 11 ages or over and disability rate is 40% or less. The educational status of most of the individuals participated in our research is elementary and high school level. As a result of the study it was found that the commitment to the religion and level of acceptance of themselves of the participants with higher education and higher economic status is weaker than the others. In addition, it was also found that, the individuals who became disabled in birth or early ages have weaker religious belief compared to others that became disabled in older ages. Compared with males, in women with high rates of disability and who have disabled individuals in their families have weaker religious belief. Key Words: Orthopedic disabled, religious withstand, Trabzon Case