Atriyal fibrilasyon hastalarında plazma adezyon molekülleri

Abstract

Atrial fibrilasyon (AF) klinik pratikte en sık karşılaşılan sürekli aritmi biçimidir. Nonvalvüler atriyal fibrilasyonu (NVAF) olan hastalarda inme riski yaklaşık 5 kat, valvüler atriyal fibrilasyonu (VAF) olan hastalarda ise 17 kat artmıştır. Endotelyal adezyon moleküllerinin AF olgularında atriyal thrombüs gelişim sürecinde önemli rolleri olabilir. Biz bu çalışmada AF hastalarında plazma VCAM-1 (vascular cell adhesion molecule-1 ) ve ICAM-1 (intercellular adhesion molecule-1 ) düzeylerini araştırmayı amaçladık. Hem VAF hem de NVAF hastaları çalışmaya dahil edildi. Kontrol grubuna anjiyografik olarak koroner damarları normal ve kalp ritmi sinüs olan bireyler alındı. Çalışma grubuna 45?i kontrol (ortalama yaş: 51±8, %36 erkek) ve 44?ü AF hastası (ortalama yaş: 62±10, %34 erkek) olmak üzere toplam 89 kişi alındı. İki grup arasında cinsiyet dağılımı benzer (p=0.885) ancak yaş AF grubunda kontrol grubunna göre belirgin olarak daha yüksekti (p<0.001). Plazma ICAM-1 düzeyleri bakımından gruplar arasında anlamlı fark yoktu (671±132 vs 706±180, p=0.313). Plazma VCAM-1 düzeyleri AF grubunda kontrol grubuna göre daha yük-sek ve aradaki fark istatistiksel anlamlılık sınırında idi (1169±246 vs 1072±229, p=0.056). Atriyal fibrilasyon grubunda 27 NVAF ve 17 VAF hastası vardı. Atriyal fibrilasyon türüne göre yeniden analiz yapıldığında VCAM-1 düzeylerinin VAF gru-bunda kontrol grubuna göre belirgin olarak daha yüksek olduğu görüldü (1260±291 vs 1072±229, p=0.016). Nonvalvüler AF grubu ile kontrol grubu arasında ise VCAM-1 düzeyleri birbirinden farklı değildi (1113±198 vs 1072±229, p=0.754). Sonuç olarak, VAF hastalarında plazma VCAM-1 düzeyleri yükselmektedir. Bu du-rum VAF hastalarında artmış tromboembolik komplikasyon riski ile ilişkili olabilir.

Atrial fibrillation (AF) is the most common sustained cardiac arrhythmia encoun-tered in clinical practice. Data from several studies demonstrated a 5-fold increase in the incidence of stroke in patients with chronic nonvalvular AF (NVAF) and a 17-fold increase in patients with valvular AF (VAF). Endothelial adhesion molecules may play a pivotal role in development of atrial thrombus in patients with AF. We aimed to investigate plasma level of vascular cell adhesion molecule-1 (VCAM-1) and intercellular adhesion molecule-1 (ICAM-1) in patients with AF. Patients with both valvular and nonvalvular AF were included. Patients who were in sinus rhythm and who had angiographically documented normal coronary arteries served as the control group. The study group consisted of 89 patients, with 45 patients in the AF (mean age: 62±10, 34% male) and 44 patients (mean age: 51±8, 36% male) in the control group. The gender distribution was similar between the two groups (p=0.885), however, AF group was older than the control group (p<0.001). Plasma levels of ICAM-1 were similar between the two groups (671±132 vs 706±180, p=0.313). VCAM-1 levels were higher in the AF group than in the control group with borderline statistical significance (1169±246 vs 1072±229, p=0.056). There were 27 and 17 patients with NVAF and VAF respectively. VCAM-1 levels were significantly higher in patients with VAF as compared to the controls (1260±291 vs 1072±229, p=0.016). However there was no significant difference between NVAF and control group with respect to plazma VCAM-1 levels (1113±198 vs 1072±229, p=0.754). In conclusion, plasma level of the adhesion molecule, VCAM-1, is significantly higher in patients with VAF as compared to the controls. Elevated level of VCAM-1 may be associated with thromboembolic complications of VAF.