İcra ve İflas Kanunu`na muhalefet ve dolandırıcılık suçları bakımından, sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyi ile ekonomik suç ilişkisinin incelenmesi üzerine bir çalışma; 1997-2007 Türkiye örneği

Abstract

Bu çalışmada öncelikle ekonomik suç kavramı ve kapsamına değinilmiş olup, belli başlı ekonomik suç türleri incelenmiştir. Ekonomik suç tarihi; dünya geneli, Osmanlı Devleti ve Türkiye Cumhuriyeti boyutları çerçevesinde ele alınmıştır. Ülkemizdeki durumunu ve boyutunu incelemek için İcra ve İflas Kanunu'na muhalefet ve dolandırıcılık suçları örneklem olarak alınmıştır. Her iki suç türünde hüküm giymiş kişiler; cinsiyet, yaş, eğitim durumu, icra edilen meslek ve medeni durumları gibi özellikleriyle, suçu işledikleri bölge ve il bazında, nüfus ve sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyleri bakımından incelenmiştir.Sonuç olarak her iki suç türünde de bölgeler bazında ilk sırada Marmara Bölgesi yer alırken, son iki sırada Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi yer almaktadır. İller bazında ise ilk sıralarda İstanbul, Ankara, İzmir gibi gelişmiş iller yer almaktadır. İller ve bölgelerin hükümlü oranları ile sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyleri karşılaştırıldığında ise sonuç olarak coğrafi bölgelerde sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyi ve hükümlü oranları arasında doğru orantılı bir ilişki olduğu ortaya çıkmıştır.

First, the concept of economical crime and its scope was studied and then main economical crime type were investigated in the present study. Economical crime was studied across the world, Ottoman Empire and the Republic of Turkey. Opposition against the bankruptcy and enforcement law and fraud were selected as sample crimes in order to investigate the status and dimensions of economical crime in Turkey. People who were convicted of these two crime types were studied in terms of gender, age, educational status, occupation, and mantal status in addition to region in which they commited the crime, city, and socio-economcal variables. Results show that Marmara region was the first in both crime types wheras Eastern Anatolia and Southeastern Anatolia regions were the last. In terms of cities, developed cities such as Istanbul, Ankara, and Izmir ranked the highest. Results also show that there was a positive correlation between the socio-economical development of the regions and cities and the ratio of criminal in those regions and cities.