The portraits of the artists as critics in the recreation of the modern with tradition: Tanpinar and eliot

Abstract

The present thesis explicates the literary and social criticisms of Thomas Stearns Eliot and Ahmet Hamdi Tanpınar who are both prominent figures in constructing the modernist inclinations in English and Turkish literatures. Their attitudes towards tradition in shaping criticism with modern norms are quite worthwhile for they attribute a significant value to tradition as critics. Their criticism and theoretical affiliations are elaborately based on the reinterpretation of tradition since tradition does not only change the present but also creates it by means of its sturdy ramifications into the past and the present. Their criticism bears comparison with each other in terms of the stress they make upon the significance of tradition and the links between past and present.In that study, first, the emergence and the structure of Modernism as a thought and a literary theory and its relation with modernity will be elucidated. Second; the literary extensions of Modernism by focusing on the criticism of Eliot and Tanpınar and the importance of tradition in the theories of these two influential critics will be illustrated. Therefore, their insistence on the idea of continuity and their special attribution to the presence of past will be studied. The relation of their criticism to tradition and modernist approaches will be scrupulously illustrated. Then, Western shadows behind them, such as Bergson, who give a coherent picture in unraveling their sources and intersecting parts in their critical agenda will be sifted thoroughly. As a result, that they both structure their criticism on modern thoughts but by establishing it on the grounds of traditional legacy they have inherited will be analyzed. Therefore the gist of this thesis will be upon the criticism of both Eliot and Tanpınar and how they re-created the modern by focusing on tradition.

Bu tez İngiliz ve Türk edebiyatlarındaki modernist eğilimlerin oluşturulmasında çok mühim isimler olan Thomas Stearns Eliot ve Ahmet Hamdi Tanpınar?ın edebi ve sosyal eleştirilerini ele alır. Eleştirmen olarak geleneğe önemli bir değer atfettikleri için, eleştiriyi modern normlarla şekillendirmede geleneğe karşı takındıkları tutum dikkate değerdir. Onların tenkidi ve kuramsal yaklaşımları, geleneğin anı sadece değiştirmediği aynı zamanda geçmişe ve şimdiye doğru güçlü dallanmaları vasıtasıyla tekrar kurduğu için, genel itibariyle geleneğin tekrar yorumlanması üzerine kuruludur. Onların eleştirileri birbirleriyle geleneğin ehemmiyetine ve geçmişle geleceğin birbiriyle bağlantısına yaptıkları vurgu noktasından benzerlik arz etmektedir.Bu çalışmada ilk olarak Modernizm?in bir düşünce ve edebiyat teorisi olarak doğuşu ve yapısı, ve moderniteyle olan ilişkisi incelenecektir. İkinci olarak, Modernizm?in edebi uzantıları, Eliot ve Tanpınar?ın eleştirileri ve iki etkili eleştirmenin teorilerinde geleneğin önemi üzerinde odaklanarak gösterilecektir. Bundan dolayı onların devam fikri üzerindeki ısrarları ve geçmişin şimdiliğine yaptıkları özel atıf ele alınacaktır. Eleştirilerinin gelenekle ve modernist yaklaşımlarla olan ilişkisi detaylı bir şekilde gösterilecektir. Daha sonra Bergson gibi eleştirel programlarında kesişen noktaların ve kaynaklarının ortaya çıkarılmasında net bir resim veren arkalarındaki Batılı gölgeler etraflıca incelenecektir. Sonuç olarak onların ikisinin de eleştirilerini modern düşünceler üzerine bina etmeleri fakat bunu tevarüs ettikleri geleneksel miras üzerine kurarak gerçekleştirdikleri düşüncesi çözümlenecektir. Bu yüzden bu tezin ana mevzusu Eliot ve Tanpınar?ın eleştirisi ve onların moderni gelenek üzerinde odaklanarak nasıl kurdukları hakkında olacaktır.